Dziobowal dwuzębny (Mesoplodon bidens)

Wygląd

Dziobowal dwuzębny należy do rodziny zyfiowate (Ziphiidae). Ciało jest opływowe. Głowa jest stosunkowo mała. Szczęki są wydłużone w długi ”dziób”. Barwa ciała jest niebieskawo szara. Spód ciała jest jaśniejszy. Na ciele dorosłych mogą występować białe lub jasnoszare plamy. Płetwa grzbietowa jest mała, trójkątna, zakrzywiona z zaokrąglonym końcem. Leży w 2/3 odległości od początku ciała. Płetwa ogonowa pozioma. Samce są większe od samic. Ponadto u samców na dolnej szczęce występuje para zakrzywionych zębów. U samic i młodych zęby te występują ale nie wystają tak jak u samców. Młode osobniki są ciemniej ubarwione, bez plam. Gatunkiem podobnym jest dziobowal osobliwy (Mesoplodon mirus).

Występowanie

Zasięg występowania dziobowala dwuzębnego znajduje się na dalekiej północy Oceanu Atlantyckiego. Zamieszkuje wody na wysokościach połnocno-wschodnich wybrzeży USA i wschodnich wybrzeży Kanady (Labrador) na zachodzie oraz Islandii i Norwegii na wschodzie. Wyjątkowo płyną dalej na południe aż po Florydę i Zatokę Meksykańską oraz Morze Śródziemne.

Tryb życia

Dziobowal dwuzębny zamieszkuje zimne słone wody subarktyczne. Obserwowany jest zazwyczaj na dużych głębokościach na skraju szelfu kontynentalnego, bardzo rzadko widuje się go w wodach przybrzeżnych. Przebywa samotnie lub w grupach do 10 osobników. Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II). Jest to gatunek jeszcze słabo poznany.

Odżywianie

Dziobowal dwuzębny w głównej mierze żywi się głowonogami. Ponadto w jego diecie znaleźć można ryby. Nurkuje po swoje ofiary.

Rozmnażanie i rozwój

Dziobowal dwuzębny przystępuje do rozrodu późną zimą. Ciąża trwa około 12 miesięcy. Samica rodzi jedno młode, które po urodzeniu mierzy 2,4-2,7 m i waży 185 kg. Dojrzałość płciową osiąga w siódmym roku życia.