Homar europejski (Homarus gammarus)

Występowanie

Homar europejski występuje w szelfie kontynentalnym zachodniej i południowej Europy oraz północno-zachodniej Afryki. Spotykany jest od strefy przybrzeżnej Norwegi, przez Morze Północne, Wyspy Brytyjskie po basen Morza Śródziemnego i Czarnego oraz Maroko i Azory.

Budowa

Występują dwie pary czułków. Pierwsza para krótka i rozwidlona. Druga para długa i prosta. Posiada pięć par odnóży krocznych, w tym pierwsza para przekształcona w ogromne szczypce, druga i trzecia również w formie szczypiec choć o wiele mniejszych. Ciało wydłużone, składa się z głowotułowia oraz odwłoka. Ciało pokrywa twardy pancerz. Barwa ciała niebieskawa bądź czarna (po ugotowaniu czerwona), jasno plamkowana. Spód jest jaśniejszy. Samice są mniejsze od samców.

Biologia

Homar europejski występuje w wodach morskich od 50 do 150 m głębokości. Preferuje skaliste dno, choć spotykany jest także na lekkim dnie piaszczystym lub mulistym. W okresie rozrodczym chętnie przebywa na rafach koralowych. Wykazuje aktywność nocną, dzień spędza w ukryciu (w szczelinach). Zwierzę terytorialne. Rozród poprzedzony jest linieniem. Samice do rozrodu przystępują co dwa lata. Rozród odbywa się między lipcem a sierpniem. Jaja noszone są przez samice pod odwłokiem przez ok. 10-11 miesięcy. Larwy pelagiczne. Po upływie 15 do 30 dni (po trzeciej wylince) osiadają na dno. Samice osiągają dojrzałość płciową między 5 a 8 rokiem życia, przy długości ciała od 18 do 20 cm. Samce dojrzałość płciową osiągają przy mniejszych rozmiarach ciała. Wzrost następuje poprzez linienie. Żyje do ponad 15 lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Gatunek jadalny. Rzadki przez nadmierną eksploatacje. Wszystkożerny, żywi się martwymi rybami, skorupiakami, pierścienicami oraz mięczakami. W jego diecie w mniejszym stopniu znaleźć można szkarłupnie oraz materie roślinną.