Koala (Phascolarctos cinereus)

Wygląd

  Torbacz ten wyglądem przypomina pluszowego misia. Ma dużą okrągłą głowę, kosmate uszy i duży, czarny nos. Jego futro jest gęste i wełniste, popielatoszare, z białym podbródkiem i klatką piersiową. Kończyny są krępe o dużych, silnych łapach zaopatrzonych w ostre, mocne pazury. Palec pierwszy i drugi są ustawione przeciwstawnie do pozostałych trzech, co ułatwia wspinaczkę po drzewach. Ogon ma formę szczątkową. Długość ciała wynosi 60-75 cm, waga 5-15 kg.

Występowanie

  Pierwotnym obszarem występowania koali były jedynie niskie lasy eukaliptusowe Australii. Obecnie zamieszkuje również zachodnią Australię. Około sto lat temu groziło mu wyginięcie w związku z licznymi polowaniami, które miały na celu zdobycie wartościowego futra.

Tryb życia

  Koala prowadzi życie nadrzewne. Rzadko kiedy schodzi na ziemię, natomiast potrafi odbywać długie wędrówki koronami drzew w poszukiwaniu odpowiedniego pokarmu. Jest to zwierzę o aktywności nocnej, przesypiające nawet 18 godzin na dobę wciśnięte w rozwidlenie gałęzi. Żyje pojedynczo lub w grupach rodzinnych składających się z jednego samca i kilku samic z młodymi. W upalne dni chłodzi się liżąc łapy (nie posiada gruczołów potowych).

Odżywianie

  Gatunek ten odżywia się wyłącznie liśćmi eukaliptusa. Taki pokarm jest ubogi w białko, toteż koala w ciągu jednej nocy musi go zjeść przynajmniej 0,5 kg. Co ciekawe spośród 350 gatunków eukaliptusów tylko 5 może stanowić pożywienie koali. Liście zawierające pewne ilości toksyn są trawione dzięki bakteriom obecnym w żołądku.  Nazwa „koala” w języku Aborygenów oznacza „zwierzę, które nie pije”, ponieważ torbacz ten wodę pobiera wyłącznie ze spożywanego pokarmu.

Rozmnażanie i rozwój

  W okresie godowym samiec kopuluje z wszystkimi samicami, które napotyka na swoim terytorium. Samica rodzi zazwyczaj jedno młode po ciąży trwającej ok. miesiąca. Po narodzinach maluch przyczepia się do jednego z dwóch sutków w otwierającej się ku tyłowi torbie matki. Pozostaje tam ok. pół roku. Kiedy kończy 5 miesięcy samica zaczyna go karmić papką z częściowo przetrawionych liści eukaliptusa, która wydobywa się z jej odbytu. Ten pierwszy pokarm stały zawiera drobnoustroje umożliwiające prawidłowe trawienie. Po ukończeniu 6 miesięcy młode opuszcza torbę i przenoszą się na grzbiet matki, gdzie pozostają do ukończenia roku.