Krokodyl kubański (Crocodylus rhombifer)

Podobnie jak inne gatunki krokodyli – krokodyl kubański jest zagrożony wyginięciem. Obok populacji dzikiej, od lat jest występuje na farmach, gdzie hoduje się go dla mięsa i skór, często razem z innymi gatunkami.
Wygląd
Średniej wielkości krokodyl o dość krótkiej, szerokiej głowie, za oczami niewielkie, kostne wyrostki. W przeciwieństwie do wielu gatunków, palce tylnych kończyn nie są spięte błoną pławną. Ubarwienie ciała oliwkowo-brązowe, z charakterystycznym czarno-żółtym wzorem na grzbiecie, któremu zawdzięcza zresztą swoja druga nazwę: krokodyl perłowy.
Występowanie
Pierwotnie zasiedlał sporą część Kuby a także Kajmany oraz Bahamy. Na skutek prześladowania i niszczenia naturalnych siedlisk, obszar jego występowania drastycznie się skurczył. Obecnie spotykany jedynie na Bagnach Zapata (północnozachodnia Kuba) oraz na bagnach Isla de la Juventud (Wyspa na Morzu Karaibskim).
Środowisko i tryb życia
Najczęściej spotykany pośród bagien, gdzie zamieszkuje słodkowodne rozlewiska i starorzecza, chroniąc się niekiedy pośród nadbrzeżnej roślinności. Mimo że preferuje wody słodkie, toleruje także pewien stopień zasolenia, stąd jego obecność w estuariach. Mimo, że woda jest jego głównym środowiskiem życia – tu poluje i szuka schronienia, to na lądzie porusza się z zadziwiająca zwinnością. Dzięki silnym tylnym kończynom potrafi nie tylko biegać, ale nawet skakać w ograniczonym zakresie.
Rozmnażanie
Gody maja miejsce w maju. Samica, podobnie do innych gatunków krokodyli, buduje z ziemi i z fragmentów roślin gniazdo w kształcie kopca. W jego wnętrzu składa 30-40 jaj. Do czasu wyklucia się młodych przebywa w pobliżu, aby odstraszyć potencjalnych amatorów jaj.
Pokarm
Podstawę pożywienia stanowią różnego rodzaju ryby. Dieta ta jest okazjonalnie uzupełniana o niewielkie ssaki oraz żółwie, które mogą być miażdżone dzięki stosunkowo szerokim zębom w tylnej części szczęki.
wszystko