Kukal senegalski (Centropus senegalensis)

Wstęp

W miarę duży ptak, nieco większy od kukułki. Gatunek osiadły. W Polsce nigdy niezaobserwowany. Jest relatywnie płochliwym ptakiem. W locie wolny, nieco niezgrabny. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Przebywa na roślinności bądź chodzi po ziemi.

Wygląd

Tęczówka oczna czerwona. Obrączka oczna ciemna. Dziób dosyć masywny, krótki, czarny. Czoło, ciemię, pokrywy uszne oraz kark są czarne. Policzki, podgardle, gardło, szyja, pierś oraz spód w żółto-płowej barwie. Tułów wydłużony, średnio smukły. Skrzydła rdzawobrązowe, zaokrąglone, względnie szerokie. Grzbiet ubarwiony ciemnobrązowo. Bardzo długi, czarny, o nieco zielonkawym połysku, zaokrąglony ogon. Krótkie, szare nogi. Dymorfizm płciowy nie jest widoczny, choć samice są nieco cięższe od samców. Osobniki młodociane podobne do dorosłych, są nieco ciemniejsze, rozróżniane po prążkowaniu na wierzchu ciała.

Występowanie

Zamieszkuje Afrykę: spotykany jest w dolinie Nilu oraz w środkowej Afryce na południe od Sahary w pasie od zachodnich, po wschodnie wybrzeża. Na południu zasięg występowania tego ptaka kończy się na północnych krańcach pustyni Kalahari.

Biotop

Wybiera otwarte tereny, porośnięte niską trawiastą roślinnością, krzewami, skraje lasów, zarośla oraz pola uprawne. Spotykany, choć rzadziej, w parkach i w ogrodach.

Lęgi

Gnieździ się w roślinności (na krzewie, lub drzewie). Samica buduje dosyć duże gniazdo, z bocznym wejściem, z materiałów roślinnych (liści, traw, gałązek, łodyg). Samica składa od 3 do 4 jaj. Czas wysiadywania (przez samca) wynosi ponad dwa tygodnie. Oboje partnerzy karmią pisklęta. Osobniki młodociane opuszczają gniazdo po 18-20 dniach.

Pokarm

Żywi się głównie pokarmem zwierzęcym, zarówno bezkręgowcami (owadami, pajęczakami, mięczakami, skorupiakami) jak małymi kręgowcami (płazami, gadami, drobnymi gryzoniami, małymi ptakami i ich jajami). Pokarm zdobywa przeszukując roślinność bądź na ziemi.