Likaon (Lycaon pictus)

Wygląd

  Długość ciała likaona wynosi 80-100 cm, ogona -do 40 cm, wysokość w kłębie sięga 75 cm, waga waha się w granicach 16 -32 kg. Jest to pies o silnej, o dużej objętości klatce piersiowej, długich, smukłych, 4 -palczastych kończynach i puszystym ogonie. Uszy likaona są zaokrąglone, a ich powierzchnia jest stosunkowo  duża (w porównaniu z wielkością głowy). Rzadka sierść ma plamiaste, czarno -żółto -białe zabarwienie. Każdy osobnik charakteryzuje się odmienną kombinacją tych plam, co prawdopodobnie ułatwia zwierzętom w stadzie wzajemne rozpoznawanie się.

Występowanie

  Likaon zamieszkuje afrykańskie tereny otwarte na południe od Sahary. Obecnie jest uważany za jeden z najbardziej zagrożonych gatunków psowatych.

Tryb życia

  Podobnie jak wilki likaony żyją w stadach o ściśle określonej hierarchii. Stadu przewodzi dominująca para, a liczy ono od 12 do 40 osobników z przewagą samców. Wszystkie czynności w stadzie -odpoczywanie, spanie, polowanie, rozmnażanie -wykonywane są wspólnie. Likaon jest aktywny głównie w dzień. W poszukiwaniu pokarmu odbywa dalekie wędrówki, z których jednak wraca do stałego miejsca pobytu. Jest silny i wytrwały, na dystansie do 5 km potrafi rozwinąć szybkość 60 km/h.

Odżywianie

  Głównym pokarmem likaonów jest mięso antylop i gazel. Polowanie odbywa się w stadzie, w którym obserwuje się ścisłą współpracę pomiędzy  poszczególnymi osobnikami. Na ogół dominująca para prowadzi długą pogoń za wybraną ofiarą, jeśli ta zmieni kierunek ucieczki, przywództwo przejmują  psy, które są najbliżej. Pogoń trwa czasami  kilka godzin, aż do wyczerpania ofiary, a psy w czasie niej współpracują na zasadzie sztafety. Na koniec stado okrąża ścigane zwierzę, a dominująca para uśmierca je rozszarpując brzuch i  boki. Oprócz antylop i gazel pożywieniem likaonów są również zwierzęta domowe, a także drobne ptaki i ssaki.

Rozmnażanie i rozwój

  Do rozmnażania przystępują tylko osobniki dominujące. Ma to miejsce głównie wiosną i jesienią. Samica po dwumiesięcznej ciąży rodzi od 6 do nawet 12 młodych w opuszczonej przez innego ssaka norze. Szczenięta do ukończenia trzeciego tygodnia życia pozostają w kryjówce. Kiedy zaczynają ją opuszczać opiekuje się nimi cała grupa, strzegąc ich i karmiąc zwracanym, częściowo strawiony pokarmem. Po ukończeniu 3 miesięcy młode mogą już towarzyszyć stadu w wędrówkach, ale dopiero w wieku 14 miesięcy zaczynają brać aktywny udział w polowaniu.