Minóg rzeczny (Lampetra fluviatilis)

Występowanie
Minóg rzeczny zamieszkuje strefę przybrzeżną zachodniej Europy, Wysp Brytyjskich oraz Bałtyku. Na tarło odbywa wędrówki do rzek zlewiska Basenu Zachodnioeuropejskiego Atlantyku, Morza Północnego i Bałtyku.
Budowa zewnętrzna
Głowa mała. Oczy rozwinięte u osobników dorosłych. Na spodzie głowy okrągła przyssawka, wyposażona w ostre ząbki. Ciało mocno wydłużone cylindrycznie, w odcinku ogonowym dwubocznie spłaszczone. Ubarwienie ciała zmienne, zależne od środowiska. Grzbiet oraz boki ciała osobników wpływających do rzek w niebieskich, szarawych lub żółtobrązowych tonacjach, z metalicznym połyskiem. Brzuch jasny. Dwie, oddzielone od siebie, trójkątne, płetwy grzbietowe. Druga płetwa grzbietowa wyższa od pierwszej, łączy się z płetwą ogonową. Brak płetw parzystych. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony, choć samice są większe od samców, ponadto w okresie rozrodu u samic pojawia się fałd odbytowy, a u samców pokładełko. Larwy mają robakowaty kształt, jasnobrązowe lub jasnoszare zabarwienie, po migracji do morza zyskują metaliczny połysk.
Biologia
Zwierzę dwuśrodowiskowe. Dorosłe życie spędza w strefie przybrzeżnej do kilku kilometrów od lądu. Tarło odbywa gromadnie, w czystych rzekach. W tym czasie nie spożywa pokarmu, co w konsekwencji prowadzi do zaniku przewodu pokarmowego. Wędrówki odbywają się w dwóch okresach. Pierwszy rozpoczyna się między październikiem a listopadem. Drugi między lutym a kwietniem. Do rozrodu przystępuje między kwietniem a majem, przy temperaturze wody około 10 stopni Celsjusza. Samce budują gniazdo, w których odbywa się tarło. Samica składa od około 4 tys. do 45 tys. ziaren ikry. Od dwóch do czterech tygodni po tarle dorosłe giną. Wylęg larw trwa od 11 do 15 dni. Larwa po wykluciu mierzy około 3,2-4 mm. Larwy żyją w mule, przeobrażają się po 4-5 latach, po czym płyną do morza. Żyje do siedmiu lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt figuruje jako gatunek silnie zagrożony (kategoria EN). Żywi się krwią, mięśniami oraz limfą ryb. Larwy żywią się detrytusem, glonami oraz drobnymi organizmami.