Panda mała (Ailurus fulgens)

Wygląd

  Ten niewielki przedstawiciel niedźwiedziowatych osiąga zaledwie 50 -65 centymetrową długość ciała. Jest natomiast jedynym gatunkiem w swojej rodzinie, który posiada długi ogon (30 -48 cm). Jego waga waha się w granicach 3 -6 kg. Głowa pandy małej jest duża i okrągła, ze spiczastym pyskiem i dużymi, trójkątnymi uszami. Kończyny mają owłosione stopy. Ciało jest pokryte futrem składającym się z długich, szorstkich włosów okrywowych oraz krótkich, miękkich włosów wełnistych. Ubarwienie stanowi przystosowanie do życia w głębi cienistych lasów –grzbiet jest rudy lub kasztanowaty, spód ciała czarny lub ciemnobrązowy, pysk, policzki i końce uszu są białe, na puszystym ogonie widać niewyraźne obrączkowanie.

Występowanie

  Panda mała zamieszkuje zarośla bambusowe i lasy górskie południowo -wschodniej Azji, od Nepalu po Birmę i zachodnie Chiny. Jest gatunkiem zagrożonym.

Tryb życia

  Panda mała prowadzi nocny, nadrzewny tryb życia. W dzień śpi na drzewach (po których świetnie się wspina) zwinięta w kłębek. Żyje w parach lub rodzinnych grupach. Ma doskonale rozwinięty węch. Samce znaczą swoje terytoria wydzieliną gruczołów analnych i kałem.

Odżywianie

  Żerowanie pandy rozpoczyna się o zmierzchu. Pokarm stanowią głównie rośliny (owoce, liście, trawa, młode pędy bambusa, korzonki), ale również owady, ptaki i ich jaja, czasem małe ssaki.

Rozmnażanie i rozwój

  Sezon rozrodczy trwa od stycznia do początku marca. Samica zakłada gniazdo w dziupli lub rozpadlinie skalnej. Po ciąży trwającej ok. 4 -5 miesięcy rodzi przeciętnie 1 -2 młodych. Są one początkowo ślepe i niedołężne. Oczy otwierają w 18 dniu życia, a po 4 miesiącach zaczynają się odżywiać pokarmem stałym. Z matką pozostają aż do następnego miotu. Dojrzałość płciową osiągają w wieku półtorej roku.