Płochacz halny (Prunella collaris)

Wstęp

Ptak wielkości wróbla. Jest bardzo rzadkim osiadłym gatunkiem lęgowym. W miarę towarzyski, tworzący małe grupy. Lot jego jest szybki. W Polsce jest uznawany za gatunek bliski zagrożenia (kategoria NT według Polskiej Czerwonej Księgi). Natomiast na świecie ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Wygląd

Tęczówka oczna ciemnoczerwona. Biała obrączka oczna. Dziób ciemny, spiczasty i stosunkowo cienki, z pomarańczowożołtą nasadą. Na jasnym podgardle i gardle czarne, drobne kropkowanie. Ubarwienie ciała w brązowo-szarej kolorystyce. Głowa, kark, pierś oraz środek brzucha są szare. Na płaszczu ciemne smugi. Na ciemnych pokrywach skrzydeł znajdują się dwa białe paski. Boki ciała mocno, rdzawobrazowo kreskowane. Nogi różowawe. Kuper oraz pokrywy nadogonowe rdzawe. Jasne zakończenie ciemnobrązowych sterówek. Dymorfizm płciowy oraz wiekowy nie są widoczne. Samce są nieznacznie cięższe od samic.

Występowanie

Jest gatunkiem osiadłym, czasem koczuje na niewielkie odległości. Występuje wyspowo na obszarze wysokich gór południowej i centralnej Europy, północnej Afryki, Bliskiego Wschodu oraz Azji centralnej i zachodniej po Japonię.

Biotop

Płochacze występują w wysokich górach powyżej granicy lasu, do około 2000 m. n. p. m. Preferują otwarte obszary z nagimi skałami i rumoszem skalnym, górskie hale oraz tereny porośnięte trawami i krzewinkami.

Lęgi

Gatunek poligynandryczny (wiele samców kopuluje z wieloma samicami). Gnieździ się w szczelinach skał, pod niskimi zakrzaczeniami lub w pobliżu skał. Samica buduje dobrze ukryte gniazdo z materiałów roślinnych (korzonków, traw, mchów). Wyściela je włosiem, trawą i piórami puchowymi. Przystępuje do dwóch lęgów w roku. Samica składa od 3 do 4 zielonkawoniebieskawych jaj. Czas wysiadywania przez samice wynosi około 15 dni. Pisklęta mogą być karmione przez kilku samców. Młode opuszczają gniazdo po dwóch tygodniach od wyklucia. Po opuszczeniu gniazda są dokarmiane jeszcze przez jakiś czas.

Pokarm

Żywi się zarówno pokarmem roślinnym (nasionnasionami) jak i bezkręgowcami (owadami, pajęczakami, mięczakami, pierścienicami). Czasem pożywia się także odpadkami. Pokarm zdobywa na ziemi.