Przepiór czubaty (Callipepla gambelii)

Wytwornie upierzony samczyk przepióra czubatego przedreptuje zarośla w poszukiwaniu smacznych kąsków dla gromadki piskląt. Towarzyszy mu jego szarobura wybranka. Większość z jego równie pięknie ubarwionych krewnych nigdy nie interesuje się losem swego potomstwa.

Ubarwienie kogutów jest bogatsze, niż ubarwienie samic. Rozpoznanie płci nie sprawia większych trudności. Głowę samca zdobi charakterystyczny dla wielu przepiórów pióropusz. Czoło i gardło czarne, okalają je pasy białych piór. Na głowie, powyżej białych piórek brunatna czapeczka. Upierzenie szaro-brunatne, jasne na brzuchu, ciemniejsze na grzbiecie, skrzydłach i ogonie. Szyja i brzuch jednolicie szaro-kremowe z ciemną plamą po środku. Pióra na grzbiecie zdobione jasnymi akcentami. Upierzenie samic bardziej jednorodne – pozbawione ozdobnych kontrastowych piór na głowie i szyi.

Ich zasięg jest dość niewielki – spotyka się je wyłącznie w południowo-wschodniej części Ameryki Północnej. Zasięgi te graniczą z blisko spokrewnionymi z nimi przepiórami kalifornijskimi – na północy, oraz przepiórami łuskowanymi – na zachodzie.

Suche, pustynne obszary, ale nie pozbawione zupełnie wysokiej roślinności (krzewów i drzew) oraz dostępu do wody. Przepióry kryją się na czas spoczynku w zarośniętych partiach terenu, na którym żyją. Zwykle nie przemieszczają się na duże odległości.

Gniazdo przepiórów znajduje się zwykle na ziemi. Niekiedy mogą one zajmować opuszczone gniazda innych ptaków. Samica składa dość dużo, bo zwykle ponad 10 jaj. Młodymi pisklętami opiekują się oboje rodzice. Jest to niezwykle rzadki przypadek wśród kuraków, zwykle opieka nad potomstwem należy tylko do samicy.

Przepióry odżywiają się pokarmem roślinnym. Okazjonalnie urozmaicają swoją dietę owadami. Większość czasu spędzają na poszukiwaniu nasion, owoców i innych pożywnych części roślin, również zielonych pędów i liści.