Sierpówka (Streptopelia decaocto)

Już na początku marca mieszkańcy miast mogą usłyszeć charakterystyczne „du-duuu – hu” obwieszczające początek sezonu lęgowego sierpówki. Wkrótce potem na skromnych gniazdkach pojawiają się wysiadujące ptaki, które z pełnym poświęceniem pozostają na nich nawet w przypadku nawrotu zimy i opadów śniegu.

Sierpówka jest mniejsza i smuklejsza od gołębia miejskiego, ubarwiona piaskowo szaro, z czarnym „sierpem” na karku. Sterówki od spodu do połowy czarne, od połowy białe, oczy ciemnoczerwone. Samica i samiec niczym się nie różnią. Młode ptaki nie mają czarnej półobroży.

Jest to gatunek typowo synantropijny, zamieszkuje osiedla ludzkie, głównie miasta, gdzie wśród luźnej zabudowy rosną grupy drzew, oraz wsie w otoczeniu wysokich drzew i sadów, a nawet niewielkie kolonie. Sporadycznie gnieździ się na obrzeżach lasów.

Areał lęgowy obejmuje znaczne obszary Europy, południową Azję, niektóre części Afryki. Jest gatunkiem osiadłym, ale ekspansywnym. W okresie nielęgowym zbiera się w stada na miejscach noclegowiskowych lub obfitujących w pokarm. W Polsce jest  licznym ptakiem lęgowym całego kraju.

Okres lęgowy sierpówki trwa od marca do października. W tym czasie wyprowadza ona od trzech do nawet sześciu lęgów. Gniazdo w postaci cienkiej, ażurowej platformki zbudowane jest z cienkich patyczków i umieszczone najczęściej na drzewie (pierwszy lęg najchętniej na drzewie iglastym), ale zdarza się również, że na parapecie okiennym lub w karmniku. Jaj jest zwykle dwa, dużo rzadziej jedno lub trzy, są one białe. Wysiadywanie trwa 14-16 dni, a młode opuszczają gniazdo po ok. 20 dniach.

Ptak ten żywi się wyłącznie pokarmem roślinnym: nasionami, ziarnami zbóż, zielonymi częściami roślin i resztkami pożywienia ludzkiego. Żeruje na ziemi, ale chętnie odwiedza też karmniki.