Sieweczka obrożna (Charadrius hiaticula)

To zwinny, szybki i ruchliwy ptak. Gwałtownie zatrzymuje się w biegu, podryguje, dyga, nagle zrywa się do lotu, lecąc pokazuje na przemian brzuch i grzbiet. Samiec w czasie toków w obecności samicy wyciska piersią w piasku dołki, następnie staje nad którymś z nich z rozpostartymi skrzydłami i rozłożonym ogonem. Jest to zaproszenie do założenia gniazda.
Wygląd
Sieweczka obrożna jest bardzo podobna do swojej kuzynki sieweczki rzecznej, ale jej dziób jest żółto-pomarańczowy z czarnym końcem. Białe brwi nie łączą się na czole, a czarna przepaska na piersi jest szersza. Także w locie widać różnicę – na wierzchu skrzydeł widnieje biała pręga. Nogi są pomarańczowe. Osobniki młodociane mają czarny dziób, nie zawsze pełną obrożę, brakuje im czerni na głowie.
Biotop
Środowiskiem życia tego gatunku są odludne wybrzeża morskie, rzadziej plaże rzek. Na północy osiedla się w tundrze nad jeziorami i rzekami o piaszczystych brzegach.
Występowanie
Sieweczka obrożna zamieszkuje zachodnią i północną Europę, północną Azję i Amerykę Północną. W zachodniej Europie jest to gatunek osiadły, z pozostałych terenów odlatuje na zimowiska do zachodniej i południowej Europy, na wschodnie wybrzeża Morza Śródziemnego oraz do Afryki. W Polsce jest bardzo nielicznym, lokalnie nielicznym ptakiem lęgowym. Gniazduje na wybrzeżach Bałtyku, a także na wyspach i piaszczystych brzegach nieuregulowanych odcinków wielkich rzek.
Lęgi
Wyprowadza 1 lęg (czasami 2, drugi w czerwcu-lipcu) w roku, w okresie od kwietnia do maja. Gniazdo znajduje się w dołku bez osłony, blisko wody, w pobliżu leżącego pnia lub kępy roślinności. Samica składa 4 gruszkowate, żółtawe jaja pokryte brązowymi plamkami. Wysiadują oboje rodzice przez 3-4 tygodnie. Młode uzyskują zdolność lotu w 4 tygodniu życia.
Pokarm
Żywi się drobnymi bezkręgowcami, głównie owadami.
Bardzo przydatne i dokładne informacje, w według mnie lepsze niż w Wikipedii.