Świstun chilijski (Mareca sibilatrix)

Wstęp

Świstun chilijski jest nieznacznie mniejszy od kaczki krzyżówki. Ptak ten nie zalatuje do Europy. W locie na spiczastych skrzydłach dobrze widoczne białe pokrywy skrzydeł oraz zielone lusterka. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Gatunek towarzyski choć w okresie godowym wykazuje terytorializm.

Wygląd

Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób szary, ciemno zakończony. Biel nachodząca na czoło oraz wokół nasady dzioba, sięgająca do policzków. Głowa okrągła. Opalizujący, zielony, szeroki pasek sięgający od oka do karku. Ciemię, potylica i kark czarne. Na pokrywach usznych biała plamka. Szyja ciemna, krótka. Pierś w czarno białe prążkowanie. Boki rdzawe. Barkówki są wydłużone, czarno białe. Ogon czarny. Skrzydła i ogon spiczaste. Spód ciała oraz kuper białe. Nogi są ciemnoszare. Dymorfizm płciowy jest niezbyt widoczny, choć samce są jaśniejsze i większe.

Występowanie

Występuje na południu Ameryki Południowej w Chile i Argentynie oraz na Falklandach. Część osobników odbywa niedalekie wędrówki na zimowiska na północ Argentyny, do Urugwaju, Paragwaju i południa Brazylii.

Biotop

Zamieszkuje czyste wody słodkie: wolno płynące rzeki, jeziora, mokradła i laguny. Preferuje różnorodne otoczenie, od luźnych zadrzewień po tereny otwarte

Lęgi

Gatunek monogamiczny. Gnieździ się pojedynczo bądź w luźnych grupach. Samica buduje gniazdo z materiałów roślinnych (traw), a wyściela je piórami. Gniazdo znajduje się na ziemi i jest ukryte w roślinności (w kępie trawy lub pod krzewem). Przeważnie jeden lęg w roku. Samica składa od 5 do 9 białych jaj. Czas wysiadywania (przez samicę) wynosi około 25 dni. Samiec w tym czasie pilnuje gniazda. Młode zaraz po wykluciu opuszczają gniazdo. Opiekę nad potomstwem sprawują oboje rodzice.

Pokarm

Żywi się w przewadze pokarmem roślinnym (trawami, turzycami, roślinnością wodną). W jego diecie znaleźć można także pokarm zwierzęcy: kręgowce (ryby) oraz bezkręgowce (skorupiaki, mięczaki).