Zielonka (Porzana parva)

Jest wielkości szpaka i bardzo przypomina karliczkę (Porzana pusilla), którą jednak spotyka się u nas rzadziej. Zielonkę trudno zaobserwować, częściej można ją usłyszeć. Głosy godowe (urywane „kwek” lub „ke” powtarzane kilkanaście razy) rozlegają się głównie o zmierzchu.

Wygląd

Występuje dymorfizm płciowy. Samiec ma grzbiet brązowy w czarne kropki, boki głowy, szyję, pierś i brzuch szaroniebieskie, podogonie w jasne prążki. Samica jest znacznie jaśniejsza od samca, spód ciała ma kremowy, nieraz z rdzawym nalotem, podgardle białawe. Młode są brązowoszare. Dziób ptaków dorosłych jest u nasady czerwony, dziób młodych – brązowy. Nogi samca, samicy i młodych są zielonkawe.

Biotop

Zielonka zamieszkuje brzegi płytkich wód stojących zarośnięte łanami trzcin, pałek, turzyc i sitowia.

Występowanie

Areał lęgowy obejmuje wschodnią i środkową Europę, zachodnią Syberię oraz środkową Azję. Jest to gatunek wędrowny, zimuje w południowej Europie, północnej i wschodniej Afryce oraz zachodniej i południowej Azji. W Polsce występuje w całej niżowej części kraju, choć wybitnie skupiskowo i na ogół bardzo lub skrajnie nielicznie.

Lęgi

Gniazdo jest dobrze schowane, zawieszone na roślinności przy skraju wody. Zbudowane jest z suchych liści trzcin i pałki zaplecionych po bokach. Zniesienie liczy najczęściej 6-8 oliwkowych jaj w ciemne, drobne i bardzo gęste plamki. Wysiadują oboje rodzice przez 17-21 dni. Pisklęta przebywają w gnieździe przez ok. 8 dni, a później powracają jeszcze do niego na noc. Zdolność lotu osiągają w wieku ok. 7 tygodni.

Pokarm

Pożywienie zielonki stanowią głównie owady i ich larwy, a także inne drobne bezkręgowce.