Drobnołuszczak jeleni (Pluteus cervinus)

Wstęp

Drobnołuszczak jeleni to jadalny grzyb, ale rzadko zbierany. Jest gatunkiem pospolitym w Polsce.

Sezon

Drobnołuszczak jeleni występuje od wiosny do późnej jesieni.

Występowanie

Rośnie w lasach mieszanych, liściastych i iglastych. Z racji tego iż jest saprobiontem, żywiącym się martwą materią organiczną spotkać go można na pniach, gałęziach leżących na ziemi, korze, ścinkach drzew, zbutwiałym drewnie. Nie występuje natomiast na cienkich gałązkach. Rośnie pojedynczo lub w grupach. Występuje na wszystkich kontynentach oprócz Afryki i Antarktydy. Spotkać go można również na wielu wyspach.

Wygląd

Kapelusz drobnołuszczaka jeleniego ma średnicę 5-12 cm. Na początku ma kształt dzwonkowaty, później spłaszczony i włóknisty. W czasie suszy jest popękany, natomiast podczas wilgotnej pogody jest błyszczący. Kapelusz przybiera różne odcienie brązu i szarości, czasami znaleźć można również grzyby, której mają biały kapelusz.

Blaszki drobnołuszczaka jeleniego są dosyć gęste, zaokrąglone. Na początku są białawe, później różowe, a na końcu brązowoczerwone.

Trzon drobnołuszczaka jeleniego osiąga wysokość 6-12 cm i grubość 0,5-1,5 cm. Czasami znaleźć można grzyby, których trzon osiąga nawet 3 cm grubości. Ma kształt walcowaty, czasami maczugowaty. U młodych okazów trzon jest pełny, później staje się pusty. Powierzchnia ma barwę brudnobiałą. Występują na niej również podłużne smugi.

Miąższ ma barwę białą, która nie zmienia się po przekrojeniu. Jest kruchy i wodnisty. Ma łagodny smak i nieznaczny zapach.

Zarodniki szerokoelipsoidalne, różowe. Wysyp zarodników różowy.

Właściwości

Łuskowiec jeleni jest grzybem jadalnym.

Zastosowanie

Nie posiada większego zastosowania w kuchni ze względu na mało smaczny smak oraz kruchą i wodnistą konsystencję, przez co grzyby szybko uszkadzają się podczas transportu. Sporadycznie dodawany jest do sosów czy zup.