Korkoząb czerniawy (Phellodon niger)

Nazywana/y także: kolczak czerniawy, kolczakówka czerniawa, sarniak czerniawy

Spis treści

Wstęp
Sezon
Występowanie
Wygląd
Właściwości
Zastosowanie

Wstęp

Korkoząb czerniawy to ginący i rzadki w Europie członek rodziny kolcownicowatych Bankeraceae. Z racji swojego twardego, niejadalnego miąższu jest grzybem niejadalnym.

Sezon

Korkoząb czerniawy wytwarza owocniki w tym samym czasie co jego krewni: od późnego lata do późnej jesieni.

Występowanie

Korkoząb czerniawy notowany był na całej półkuli północnej i na niektórych wyspach. W większości krajów Europy co raz rzadszy lub zupełnie wymarły. W Polsce wciąż pospolitszy od korkoząb pozrastanego, ale też narażony na zanik.

Wygląd

Pojedyncze owocniki korkozęba czerniawego wyglądają niemal identycznie jak u pozostałych korkozębów: kilka sąsiednich owocników zrasta się kapeluszami w jeden ogromny, o średnicy do 0,2 m, zachowując jednak osobne nóżki (trzony).

Kapelusz korkozęba czerniawego (sarniaka czerniawego) ma kolor czarny z błękitnym lub zielonym odcieniem.

Obłócznia o mocno sterczących, ciasno upakowanych, czarniawych kolcach, długich do 2mm.

Trzon 1-5 mm szeroki, 1-2 cm długi, walcowaty bądź cylindryczny w przekroju, pokryty filcem, barwy czarnej o różnych odcieniach.

Miąższ owocników strefowany, twardy.

Brak danych w dostępnym piśmiennictwie nt. barwy wysypywanych zarodników.

Nie jest trudno pomylić korkozęba czarniawego z kieliszkowatym. Korkoząb czarniawy jest jednak wyraźniej ciemniejszy.

Właściwości

Tak samo jak jego kuzyni w Europie, korkoząb czerniawy traktowany jest jako grzyb niejadalny z racji twardego, a zarazem gorzkiego miąższu. W Chinach grzyb ten jednak bywa spożywany.

Zastosowanie

Zastosowanie korkozęba czerniawego jest nieznane. W Chinach trwają badania nad jego składem chemicznym i ewentualnymi zastosowaniami.

Okres występowania

III

VII

VIII

XII

Galeria zdjęć

Korkoząb czerniawy, fot. shutterstock

Bibliografia

Ainsworth A., Parfitt D., Rogers, H., Boddy L. 2010.; "Cryptic taxa within European species of Hydnellum and Phellodon revealed by combined molecular and morphological analysis."; Fungal Ecology, 3(2), 65-80.;
Gumińska B., Wojewoda W. 1985.; "Grzyby i ich oznaczanie."; PWRiL, Warszawa.;
Kujawa A., Gierczyk B. 2011.; "Rejestr gatunków grzybów chronionych i zagrożonych w Polsce. Część IV. Wykaz gatunków przyjętych do rejestru w roku 2008."; Przegląd Przyrodniczy, 22(1): 17-83.;
Mirek Z. 2006. (ed.); "Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski."; Instytut Botaniki PAN im. W. Szafera, Kraków.;
Parfitt D., Ainsworth A., Simpson D., Rogers H., Boddy L. 2007.; "Molecular and morphological discrimination of stipitate hydnoids in the genera Hydnellum and Phellodon."; Mycological Research, 111(7): 761-777;
Snowarski M. 2010.; "Grzyby. Seria: Spotkania z przyrodą."; Wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.;
Wojewoda W. 2003.; "Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;
Wojewoda, W., Ławrynowicz, M., 2006.; "Czerwona lista grzybów wielkoowocnikowych w Polsce."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;