Lejkowniczek pełnotrzonowy (Pseudocraterellus undulatus)

Nazywana/y także: lejkowniczek bezsprzążkowy

Tagi

Grzyby jadalne

Spis treści

Wstęp
Sezon
Występowanie
Wygląd
Właściwości
Zastosowanie
Galeria zdjęć

Wstęp

Lejkowniczek pełnotrzonowy jest drobnym, grzybem jadalnym mikoryzowym z rodziny pieprznikowatych Cantharellaceae, często mylonym z pieprznikami: trąbkowy Cantharellus tubaeiformis oraz szarym C. cinereus. W smaku przypomina kurki.

Sezon

Lejkowniczek pełnotrzonowy zawiązuje owocniki od czerwca do października.

Występowanie

Lejkowniczek pełnotrzonowy znany jest głównie z Europy. Podawano go też z Syberii i USA. Preferuje wilgotne oraz świeże lasy liściaste. Mikoryzy formuje z bukiem i dębem.

Wygląd

Owocniki lejkowniczka pełnotrzonowego podobne do wielu innych „kurek” (pieprzników, lejkowców i lejkowniczków) tzn. o lejkowatym, szarobrązowym kapeluszu oraz pozbawionym listewek hymenoforze. Owocniki wyrastają grupami, często zrastając się ze sobą.

Hymenofor w formie żyłek lub zmarszczek, pozbawiony jednak wyraźnych listewek, dość jasny, zwykle popielaty bądź szaro-beżowy, zbiegający ku trzonowi.

Kapelusz w kształcie lejka lub pucharku, w różnych odcieniach brązu (opisywanych jako sepia lub glina), o kędzierzwym brzegu.

Trzon pełny w środku, spłaszczony w przekroju, podłużnie wklęsły, cienki u podstawy, a gruby przy kapeluszu, pofałdowany. Osiąga 3-6 cm wysokości, a 3-8 mm szerokości. Nóżka tego lejkowniczka barwą przypomina kapelusz choć zwykle jest jaśniejsza.

Miąższ dość blady w kolorze, szarobury, chrząstkowaty i dość twardy w dotyku, o miłym smaku i ledwie wyczuwalnej woni.

Wysyp zarodników biały. Spory są owalne, gładkie, niekiedy z oleistą kroplą (guttulą) wewnątrz. Mierzą 8-10 × 5-7 μm.

Od pokrewnych i podobnych pieprzników lejkowniczek bezsprzążkowy różni się brakiem sprzążek (listew bądź blaszek) na hymenoforze. Co więcej pieprznik szary odznacza się pustym trzonem, a p. trąbkowy żółtym hymenoforem.

Właściwości

Lejkowniczek pełnotrzonowy to smaczny grzyb jadalny, ale zasługuje na ochronę z uwagi na swą rzadkość w Polsce i całej Europie.

Zastosowanie

Zastosowanie lejkowniczka pełnotrzonowego jest takie same u reszty jadalnych pieprznikowatych, ale z racji rzadkości zasługuje na ochronę.

Okres występowania

III

VII

VIII

XII

Galeria zdjęć

Jerzy Opioła [CC BY-SA 4.0], via Wikimedia Commons

Bibliografia

Dermek A. 1981.; "Grzyby."; Wyd. „Sport i Turystyka”, Warszawa;
Engel F., Gröger F. 1989.; "Pilzwanderungen. Eine Pilzkunde für jedermann."; A. Ziemsen Verlag, Wittenberg;
Fluck M. 1996.; "Jaki to grzyb? Oznaczanie, zbiór, użytkowanie."; Oficyna Wyd. „Delta W-Z”, Warszawa – Mladijska Knjiga, Lubljana, Słowenia.;
Gerhardt E. 2006.; "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Ponad 1000 opisanych gatunków."; Wyd. Klub dla Ciebie, Warszawa.;
Gumińska B., Wojewoda W. 1988.; "Grzyby i ich oznaczanie."; PWRiL, Warszawa.;
Škubla P. 2007.; "Wielki atlas grzybów."; Dom wydawniczy Elipsa, Poznań.;
Snowarski M. 2010.; "Grzyby. Seria: Spotkania z przyrodą."; Wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.;
Wojewoda W. 2003.; "Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;