Mądziak śliczny (Mutinus elegans)

Wstęp
Mądziak śliczny jest grzybem niejadalnym o bardzo charakterystycznym wyglądzie.
Sezon
Mądziak śliczny rośnie od czerwca do listopada.
Występowanie
Mądziak śliczny w Europie występuje rzadko, zanotowano, że owocniki wystąpiły w Holandii. Spotkać je można również w Ameryce Północnej. Okazy zostały zebrane także w Japonii. Grzyb ten można znaleźć w ogrodach, lasach i na terenach rolniczych, które obfitują w obornik.
Wygląd
Owocnik mądziaka slicznego na początku ma kształt jajowaty lub kulisty i jest związany z podłożem sznurem grzybni. Dojrzewający osobnik przybiera formę jaja i gąbczastego trzonu.
Główka powstaje poprzez pęknięcie perydium na szczycie i stworzenie 2-3 płatów, które w całości tworzą tak zwaną pochwę przy podstawie trzonu.
Trzon jest walcowatostożkowaty, zwęża się do małego wierzchołka, który posiada otwór na końcu. Kolor od różowego, mięsistoczerwonego, aż do pomarańczowego. Trzon może być prosty lub lekko zakrzywiony. Górną część pokrywa gleba, ale nie zawsze od szczytu, która ma nieprzyjemny zapach i oliwkowozielony lub oliwkowobrązowy kolor.
Zapach nieprzyjemny.
Zarodniki gładkie, elipsoidalne.
Właściwości
Mądziak śliczny jest jedynym podstawczakiem, który posiada właściwości przeciwbakteryjne, jak i przeciwgrzybicze wobec m.in. Candida albicans, Salmonella typhimurium czy Staphylococcus aureus.
Zastosowanie
Niektóre źródła podają, że niedojrzałe formy mądziaka ślicznego w formie jaj są jadalne, ale “niezalecane” do spożycia. W Polsce grzyb uznany jest za niejadalny.
.