Muchomor królewski (Amanita regalis)

Wstęp

Muchomor królewski to grzyb trujący, który często mylony jest z muchomorem czerwonym.

Sezon

Muchomor królewski rośnie od czerwca do września.

Występowanie

Muchomor królewski występuje w lasach pogórza i gór, najczęściej spotkać go można w lasach iglastych. Rośnie w szczególności pod jodłami. Jego występowanie nie jest szerokie. W Europie spotkać go można tylko w niektórych krajach, w wielu z nich jest narażony na wyginięcie – na Litwie i w Niemczech. W Polsce jest określany jako gatunek rzadki.

Wygląd

Kapelusz muchomora królewskiego osiąga średnicę od 5 do 25 cm. U młodych okazów ma bulwiasty kształt i jest zamknięty. Później ma kształt półkolisty, by w efekcie stać się rozpostartym. Na powierzchni jest suchy i błyszczący. Cechą charakterystyczną są łaty, które są koncentrycznie rozłożone i mają barwę ochrowożółtą. Odcień wątrobobrązowy. U starszych okazów tego grzyba na brzegu można dostrzec prążki.

Blaszki są gęste i wolne, barwy białej lub kremowożółtej. U młodych okazów pokryte są po części żółtawą osłoną.

Trzon osiąga wysokość od 8 do 30 cm i szerokość od 1,5 do 3,5 cm. Ma walcowaty kształt. U podstawy posiada bulwę z kilkoma rzędami pierścieni, na których znajdują się brodawki – są to pozostałości po osłonie. Na powierzchni jest gładki. Łamliwy. Barwa biała lub żółtawa. Posiada wyraźny żółtawy pierścień.

Miąższ jest bladoochrowy w trzonie, natomiast pod skórką kapelusza jest żółtawobrązowy. Ma łagodny smak, nie posiada bliżej określonego zapachu. Barwa niezmienna po uszkodzeniu. 

Zarodniki gładkie, szerokoelipsoidalne. Wysyp zarodników biały.

Właściwości

Muchomor królewski jest grzybem trującym. Posiada kwas ibotenowy, który działa toksycznie i odurzająco, oraz muscymol, organiczny związek chemiczny, który powoduje efekty wizualne takie jak świadome śnienie czy wizje.

Zastosowanie

Muchomor królewski nie posiada żadnego zastosowania.