Pieczarka purpurowa (Agaricus dulcidulus)

Wstęp
Pieczarka purpurowa to rzadka w Polsce, przedstawicielka rodziny pieczarkowatych Agaricaceae, reprezentująca podrodzaj Minores.
Sezon
Pieczarka purpurowa wytwarza owocniki od końca lipca do początków października.
Występowanie
Najczęściej spotykana na glebach żyznych, wilgotnych, bogatych w próchnicę. W Europie zasiedla lasy liściaste i mieszane, z dużym udziałem dębów.
Wygląd
Owocniki pieczarki purpurowej są dość małe jak na pieczarkę, co jest typowe dla podrodzaju Minores, skupiającego gatunki o najdrobniejszych owocnikach.
Blaszki o regularnej tramie, gęste, wolne, w miarę dojrzewania owocnika zmieniają odcień z dość jasnego szaroburego na ciemniejszy, bordowo lub fiołkowo brązowy.
Kapelusz cały czas wypukły, obrośnięty promieniście ułożonymi włókienkami w rozmaitych odcieniach różu, karmazynu i bordo wpadających w brązy. Najczęściej mierzy 2-7 cm średnicy.
Miąższ u podstawy nóżki żółknie po dotknięciu. Drugą, bardzo dobrą cechą diagnostyczną jest zapach miąższu: w kapeluszu i górze trzonu anyżkowy, a u podstawy trzonu migdałowy. Smak przyjemny, też podobny do migdałów. 10% ług potasowy barwi miąższ na pomarańczowo, a kapelusz na złoto.
Wysyp spor ciemnobrązowy. Zarodniki p. purpurowej są nieamyloidowe, jajowate, gładkie, bez pór rostowych, zazwyczaj osiągają 4,5-6,0 x 3,5-4,0 μm.
Właściwości
Zastosowanie
Znaczenie kulinarne pieczarki purpurowej nie jest duże z powodu małych rozmiarów owocników i niewielkiej liczebności populacji.