Żagiew orzęsiona (Polyporus ciliatus)
![Żagiew orzęsiona. By Jerzy Opioła (Own work) [CC BY-SA 4.0], via Wikimedia Commons](https://www.ekologia.pl/wp-content/uploads/2023/01/polyporus-ciliatus-a1-4.jpg)
Wstęp
Żagiew orzęsiona jest grzybem niejadalnym. W Polsce jest pospolity.
Sezon
Żagiew orzęsiona występuje przez cały rok.
Występowanie
Rośnie na martwym drewnie drzew liściastych. Występuje w lasach, zaroślach oraz w innych miejscach, poza wysokimi terenami górskimi.
Wygląd
Kapelusz na początku jest wypukły, później staje się płaski lub lekko wklęsły. Powierzchnia jest gładka lub posiada szczeciniaste włoski. Barwa od brązu, przez brudną żółć i ochrowe odcienie, do czarniawego brązu. Na skórce kapelusza często występują łuski, które pękają na poletka. Brzeg u młodych okazów jest podwinięty, później rozprostowuje się.
Trzon osiąga wysokość do 6 cm i średnicę do 0,7 cm. Centralny, twardy, o kształcie cylindrycznym. U podstawy może być zgrubiały, na całej długości jest smukły, prosty lub łukowaty. Barwa żółto-szara lub jasnokasztanowa.
Hymenofor rurkowy.
Rurki są krótkie, słabo zbiegające. Na początku mają kremowe ścianki, później stają się rude lub brązowe.
Pory regularne, gęste, koliste.
Miąższ cienki, barwy białej, kremowożółtej. Smak i zapach nieznaczny.
Wysyp zarodników białawy.
Właściwości
Żagiew orzęsiona jest grzybem niejadalnym.
Zastosowanie
Nie ma żadnego zastosowania.