Globalna utrata lodu przyspiesza w rekordowym tempie

Badania wykazały, że topnienie lodu na całej planecie przyspiesza w rekordowym tempie, a topnienie pokryw lodowych Grenlandii i Antarktydy przyspiesza najszybciej.

Tempo strat jest teraz zgodne z najgorszymi scenariuszami Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu, światowego autorytetu w dziedzinie klimatu ‒ wynika z artykułu opublikowanego w czasopiśmie The Cryosphere.

Thomas Slater, główny autor i pracownik naukowy w centrum obserwacji polarnych i modelowania na Uniwersytecie w Leeds, ostrzegł, że konsekwencje będą odczuwalne na całym świecie.

„Wzrost poziomu morza na taką skalę będzie miał bardzo poważny wpływ na społeczności przybrzeżne jeszcze w tym stuleciu” ‒ powiedział. W latach 1994-2017 utracono około 28 ton lodu, co według obliczeń autorów wystarczyłoby, aby pokryć całą Wielką Brytanię lądolodem o grubości 100 metrów. Około 2/3 utraty lodu było spowodowane ociepleniem atmosfery, a około 1/3 ocieplenie mórz. W badanym okresie tempo utraty lodu przyspieszyło o 57%, z 0,8 tony rocznie w latach 90. do 1,2 tony rocznie do 2017 r.

Około połowa całego utraconego lodu pochodziła z lądu, co przyczynia się do bezpośrednio do globalnego wzrostu poziomu morza. Szacuje się, że utrata lodu w okresie badania, czyli od 1994 do 2017 roku, spowodowała podniesienie się poziomu mórz o 35 milimetrów. Największe ilości lodu zostały utracone z pływającego lodu w regionach polarnych, co zwiększa ryzyko wystąpienia mechanizmu sprzężenia zwrotnego zwanego utratą albedo. Co to oznacza? „Jedną z kluczowych ról lodu morskiego Arktyki jest odbijanie promieniowania słonecznego z powrotem w kosmos, co pomaga zachować chłód Arktyki” – powiedziała Isobel Lawrence, badaczka z Centrum Obserwacji i Modelowania Polarnego w Leeds. „W miarę kurczenia się lodu morskiego oceany i atmosfera pochłaniają więcej energii słonecznej, co powoduje szybsze ocieplenie Arktyki niż gdziekolwiek indziej na naszej planecie”.

Badanie, w ramach którego przeanalizowano również 215 000 lodowców górskich wokół planety, wykazało, że połowa strat pochodziła z lodu na lądzie, w tym z lodowców górskich oraz lądolodu Grenlandii i Antarktydy.

Inès Otosaka, współautorka raportu i doktorantka z ośrodka obserwacji polarnych i modelowania Uniwersytetu w Leeds, powiedziała: „Lodowce górskie nie tylko przyczyniają się do wzrostu średniego poziomu mórz na świecie, ale również mają kluczowe znaczenie dla społeczności lokalnych. Z tego powodu cofanie się lodowców na całym świecie ma kluczowe znaczenie, zarówno w skali lokalnej, jak i globalnej”.

W badaniu zatytułowanym Earth’s Ice Imbalance wykorzystano obserwacje satelitarne z okresu 23 lat do oceny stanu lodu na całym świecie. Wcześniejsze badania dotyczyły raczej części świata, a nie kompleksowej oceny danych.