Liczba dzieci zmuszanych do niewolniczej pracy rośnie

Nawet 7-letnie dzieci pracują z niebezpiecznymi chemikaliami, ciężkimi maszynami lub przenoszą ciężkie ładunki w lukratywnym przemyśle skórzanym w Bangladeszu.

Według UNICEF na całym świecie około 160 milionów dzieci pracuje. Prawie połowa z nich wykonywała niebezpieczną pracę, która bezpośrednio zagrażała ich zdrowiu i rozwojowi moralnemu ‒ podała agencja ONZ ds. dzieci.

Naukowcy odkryli, że dzieci w wieku od 7 do 17 lat pracują 12-14 godzin dziennie, sześć dni w tygodniu, w prawie wszystkich procesach w łańcuchu dostaw skóry – od uboju zwierząt i skórowania po barwienie, usuwanie odpadów i wytwarzanie produktów skórzanych i produktów ubocznych, takich jak klej i mięso.

Jak bardzo niebezpieczna jest to praca? W raporcie opisany jest przypadek ośmioletniej dziewczynki pracującej w branży produkującej skórzane rękawiczki. 8-latka musiała ciąć kawałki skóry za pomocą ostrego sprzętu i zmiękczać je stopami w procesie frezowania. W innym przypadku dwóch pracowników garbarni w wieku od 16 do 17 lat doznało poważnych poparzeń, gdy pękła beczka z kwasem solnym, którą nosili ze sklepu do garbarni.

„Łańcuch dostaw skóry jest bardzo złożony, podobnie jak powody, dla których dzieci angażują się w najbardziej niebezpieczne formy pracy”‒ mówi A.K.M. Maksud, główny autor badania i dyrektor wykonawczy Grambangla Unnayan Committee. „Odkryliśmy, że nie tylko firmy wciągają dzieci w najgorsze formy pracy, ale także rodziny prowadzące małe firmy, których utrzymanie zależy od taniej siły roboczej”.

Badanie zostało przeprowadzone głównie w Dhace w okresie od maja do sierpnia 2020 roku. Ankietowane dzieci zarabiały średnio 90,80 USD miesięcznie, a najniższy miesięczny dochód wynosił zaledwie 11,80 USD.

„Większość dzieci stwierdziła, że karcenie, groźby i inne formy nadużyć słownych są bardzo powszechne. Niektóre zgłaszały, że były fizycznie maltretowane za powolność lub popełnianie błędów. Jednak lokalne stowarzyszenia branżowe upierają się, że ich biznesy są ściśle regulowane i że w ich sektorze dzieci nie są wykorzystywane” – dodaje Maksud.

Sektor skórzany jest drugą co do wielkości branżą eksportową w Bangladeszu. Według raportu Azjatyckiego Banku Rozwoju w 2017 r. przemysł skórzany odpowiadał za 3,5 procent rocznego eksportu kraju. Według raportu branża zatrudnia bezpośrednio lub pośrednio 850 000 pracowników.

Bangladesz ratyfikował Konwencję dotyczącą zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminacji najgorszych form pracy dzieci, ale nie ratyfikował konwencji dotyczącej minimalnego wieku.

Zama Neff, dyrektor działu praw dziecka w Human Rights Watch, mówi: „Ten nowy raport jest szczególnie aktualny – w zeszłym roku, jeszcze przed pandemią, liczba pracujących dzieci wzrosła po raz pierwszy od dwóch dekad. To nie jest dobry znak.”

„Rządy powinny wykorzystywać zasiłki pieniężne, aby pomóc rodzinom w zaspokojeniu podstawowych potrzeb bez konieczności wysyłania dzieci do pracy. Przelewy pieniężne odniosły sukces w wielu miejscach, ale 1,3 miliarda dzieci, głównie w Azji i Afryce, nie jest objętych ubezpieczeniem”.

Zalecenia Human Rights Watch dla ministerstwa pracy i zatrudnienia Bangladeszu obejmują rygorystyczne egzekwowanie obowiązujących przepisów, zakaz niebezpiecznej pracy dzieci w garbarniach, monitorowanie i niezapowiedziane inspekcje w miejscach pracy oraz wymierzanie kar pracodawcom, którzy naruszają prawo.