Rośnie zanieczyszczenie plastikiem mórz i oceanów
Ilość tworzyw sztucznych w Północnym Atlantyku i w przyległych morzach drastycznie wzrosła w ciągu ostatnich lat. W morskich wodach jest około dziesięć razy więcej kawałków plastiku niż w latach 90. XX wieku.
Publikując swoje odkrycia w czasopiśmie Nature Communications, zespół badawczy jako pierwszy potwierdził drastyczny wzrost plastiku oceanicznego od lat 90-tych.
Jak oni to zrobili?
Aby szukać wzrostu ilości tworzyw sztucznych na Północnym Atlantyku, naukowcy wykorzystali niezawodne urządzenie o nazwie Continuous Plankton Recorder (CPR). Od 1930 r. urządzenie w kształcie torpedy pobiera próbki planktonu z Północnego Atlantyku. Studiując plankton, naukowcy odkryli coś o wiele ciekawszego. Od lat 60. ilość plastiku w morzach i oceanach uległa potrojeniu.
W jaki sposób to odkryli?
Urządzenie w kształcie torpedy CPR jest przymocowane do tylnej części łodzi za pomocą metalowego drutu i ciągnięte wzdłuż powierzchni wody. „Dane są bardzo solidne”, mówi autorka badań Clare Ostle, biochemikczka morska w Marine Biological Association. „Urządzenie zostało zaprojektowane w latach 20. XX wieku, a przez lata projekt pozostał taki sam. Dlatego mamy taki zestaw danych. ”
W całej swojej historii CPR przebył ponad 7,4 miliona mil na całym Północnym Atlantyku, często wleczone za szybko poruszającymi się kontenerowcami i promami, na głębokości około 7 metrów, gdzie można znaleźć wiele ryb i ssaków morskich.
„W tym sensie urządzenie jest podatne na kontakt z plastikowymi odpadami w podobny sposób, jak ssaki morskie, które spędzają dużo czasu w wodach powierzchniowych” ‒ czytamy w opracowaniu.
Z 16 725 podróży dokonanych przez CPR, podczas 669 wypraw urządzenie miało bliski kontakt z plastikowymi śmieciami.
Przeglądając dane dostarczone przez CPR, Ostle zauważyła, że od lat 60. XX w. ilość plastiku w oceanie zwiększyła się trzykrotnie ‒ przy czym najbardziej dramatyczny wzrost nastąpił od lat 90. XX wieku.
Na początku problemu praktycznie nie zauważano. W 1957 r. był to kawałek sznurka trałowego powszechnie używanego do połowów. W 1965 r. była to plastikowa torba. W następnych dziesięcioleciach problem stale rósł. W latach 50., 60. i 70. mniej niż 1% wyciągów zostało zakłóconych przez splątanie z materiałami syntetycznymi. W latach 90. było to prawie 2%, a w pierwszej dekadzie tego wieku liczba ta waha się obecnie między 3% a 4%.
Naukowcy twierdzą, że obserwowany wzrost tworzyw sztucznych w oceanach w latach 1957–2016 jest zgodny z gwałtownym wzrostem całkowitej produkcji tworzyw sztucznych na całym świecie.
Ostle powiedziała, że rejestrator planktonu ‒ działający od 1931 r. ‒ nadal dostarcza ważnych danych, ponieważ oferuje dłuższą linię czasu niż inne, bardziej zaawansowane badania.
Co naukowcy mogą zrobić z tymi informacjami?
Po 2000 r. najczęściej spotykanym rodzajem plastiku, jaki napotkali naukowcy, był sprzęt rybacki. Ponieważ Północny Ocean Atlantycki jest zagłębiem wędkarskim, Ostle chce zbadać związek między rodzajami narzędzi połowowych i praktykami, a ilością plastiku znajdowanego w morzu.
Wiedza o tym, gdzie plastik ma tendencję do koncentracji, będzie ważna dla ochrony ekosystemów morskich ‒ mówi Ostle.
- https://www.theguardian.com/environment/2019/apr/16/six-decade-plankton-study-charts-rise-of-ocean-plastic-waste; 2019-04-17;
