Trzmiele uzależnione od pestycydów? Pragną ich jak palacze nikotyny!
Pokarm z neonikotynoidami smakuje trzmielom tym bardziej, im częściej się nim żywią. Naukowcy podejrzewają, że u owadów rozwija się uzależnienie – im więcej pyłków z pestycydami pobierają, tym bardziej ich pożądają.
Badacze z Imperial College London i Queen Mary University of London przeprowadzili eksperyment, w którym sprawdzili reakcję trzmieli na neonikotynoidy. Naukowcy dawali owadom do wyboru czystą wodę z cukrem lub wzbogaconą w pestycydy. Z początku trzmiele unikały wzbogaconego jedzenia. Jednak z czasem coraz częściej zaglądały do karmnika z pestycydami, by w końcu polubić go na tyle, że o czystym cukrze nie było już mowy.
Wniosek jest taki, że im więcej trzmiele mają kontaktu z pokarmem z pestycydami, tym bardziej do niego dążą. Zdaniem badaczy, to zachowanie przypomina uzależnienie. Neonikotynoidy działają na te same receptory u owadów, na które nikotyna działa u ssaków.
„Mając wybór, owady, które nie stykały się wcześniej z neonikotynoidami, wydawały się unikać pokarmu z pestycydem. Jednak u owadów mających coraz większe doświadczenie z takim roztworem, rozwijała się preferencja” – tłumaczy dr Richard Gill z Imperial College London (ICL). Sprawa wymaga dalszych badań.
„Wiele badań nad neonikotynoidami koncentruje się na podawaniu owadom wyłącznie pestycydów. W rzeczywistości dzikie pszczoły mają wybór, mogą żywić się nieskażoną żywnością lub wybrać pokarm z pestycydami.” – powiedział Andres Arce z Imperial College London (ICL). „Dlatego chcieliśmy wiedzieć, czy potrafią wykryć pestycydy i nauczyć się ich unikać. Musimy teraz przeprowadzić dalsze badania, aby spróbować zrozumieć mechanizm, dlaczego w ogóle owady nabywają tę preferencję.”
Neonikotynoidami określa się grupę trzech pestycydów stosowanych w rolnictwie na terenie UE: imidaklopridu, klotianidyny i tiametoksamu. Badania naukowe wykazały, że pestycydy te są groźne dla owadów zapylających. Powodują zaburzenie czynności fizjologicznych, uszkodzenie układu nerwowego, zakłócenie komunikacji i procesu uczenia się. Na przykład pszczoły mające kontakt z neonikotynoidami często nie znajdują drogi powrotnej do ula lub na pole będące miejscem zbierania pokarmu. Innym skutkiem jest obniżenie odporności pszczół oraz dziko żyjących owadów zapylających na choroby i pasożyty.
