Z pewnością każdy miał okazję zobaczyć gołębia miejskiego. Jest on ptakiem powszechnie zamieszkującym nasze miasta. Jego skrzydła i grzbiet są szare, zaś głowa ciemna. Dodatkowo, na skrzydłach widać dwa ciemne pasy piór. Szyja tego gołębia ma fioletowy odcień i charakterystyczny, metaliczny połysk, zaś dziób jest ciemny. Samica i samiec zasadniczo nie różnią się między sobą, natomiast osobnik młody odróżnia się od dorosłego brakiem połysku na szyi – jego upierzenie w tym miejscu sprawia wrażenie matowego. Długość ciała gołębia miejskiego wynosi 31-34 cm, masa ciała 200-350 g, a rozpiętość skrzydeł 61-65 cm.
Gołąb miejski występuje powszechnie w miastach Europy i każdego innego kontynentu, poza mroźną Antarktydą. W Polsce odbywa lęgi w obrębie większości większych miast.
Biotop
Obecność gołębia miejskiego jest silnie związana z miastem i obecnością człowieka. W środowisku miejskim odbywa lęgi i zimuje jako gatunek osiadły. Gniazduje w starych kamienicach, na strychach i wieżach kościelnych, dworcach, a nawet w otworach wentylacyjnych. Jesienią i zimą, gdy dni są mroźne, populacje w poszczególnych miastach wydają się być bardziej zwarte.
Lęgi
Gołąb miejski przystępuje do lęgów wiosną. Wtedy to samica znosi 2 jaja, które przez 17 dni wysiaduje wspólnie z samcem. Młode po wykluciu się są zdolne do lotu w wieku około 5 tygodni i do tego czasu są dokarmiane przez rodziców.
Pokarm
Ze względu na bliskość człowieka, pokarm gołębia miejskiego jest naprawdę bardzo zróżnicowany. Jako ich naturalny pokarm przyjmuje się nasionnasiona, owoce i delikatne części roślin, jednak jak wiadomo, często karmi się gołębie np. chlebem. Poza tym, na obszarach ubogich w pokarm naturalny, gołąb miejski penetruje także śmietniki, z których wyjada na przykład odpadki kuchenne.
