Koza domowa należy do rzędunieparzystokopytne (Perissodactyla). Reprezentowana jest przez wiele ras (między innymi przez białą szlachetną niemiecką, alpejską francuską), różniących się wyglądem. Ciało jest krępe. Umaszczenie sierści jest różnorodne, od białego przez szare po brązowego do czarnego. Występują formy jednolicie ubarwione oraz łaciate i wielobarwne. Sierść może być krótka lub długa. Część osobników posiada rogi (mogą być szablaste, skręcone), pozostała część jest ich pozbawiona. Źrenice są poziome. Broda występuje bądź jej brak. Uszy są stojące lub zwisające. Ogon jest krótki. Samce są większe od samic. Rogi mogą występować u obu płci.
Koza domowa prawdopodobnie wywodzi się od dzikich kóz zamieszkujących Azję Centralną lub Iran. Obecnie koza domowa spotykana jest w hodowli niemal na całym świecie. Dzikie kozy o niejasnej pozycji systematycznej zamieszkują m.in. Hawaje, Majorkę, Kretę i kilka innych wysp.
Tryb życia
Koza domowa ma niewielkie wymagania siedliskowe. Preferuje głównie tereny trawiaste, łąki, obszary skaliste oraz tereny zamieszkałe przez człowieka. Jedynie obszary o klimacie arktycznym, pustynie i obszary silnie podmokłe stanowią dla kóz miejsca niezdatne do życia. Koza domowa jest zwierzęciem towarzyskim, żyjącym w stadzie. Prowadzi dzienny tryb życia. Hodowana jest dla mięsa, mleka, skóry, wełny, futra.
Odżywianie
Koza domowa jest zwierzęciem roślinożernym. Żywi się w główniej mierzę trawą i krzewami. W hodowlach jej dieta oparta jest na paszach.
Rozmnażanie i rozwój
Koza domowa przystępuje do rozrodu od wiosny do później jesieni, bądź przez cały rok w zależności od występowania. Jednakże w hodowli jej rozród jest planowany przez człowieka. Jest gatunkiem poligynicznym. Ciąża trwa od 140 do 152 dni. Samica rodzi od 2 do 4 młodych. Koza domowa osiąga dojrzałość płciową między 3 a 15 miesiącem życia. Do rozrodu przystępuje nieco później. Żyje 15-17 lat.
