Mieniak tęczowiec to motyl z rodziny rusałkowatych, rozpowszechniony w całej Polsce. Jest nieco większy od rusałki pawik. Pomylić go można z mieniakiem strużnikiem. Dorosłe widywane są na drogach leśnych oraz w koronach drzew (przeważnie na dębach).

1. Wygląd
2. Występowanie
3. Pokarm
4. Rozród
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Wygląd

Mieniak tęczowiec posiada skrzydła czarnobrunatne, z białym wzorem. Na wierzchu przedniej pary skrzydeł występuje ciemna plamka (u strużnika otoczona jest pomarańczową obwódką). Na tylnej parze skrzydeł biała przepaska, z małym ząbkiem oraz ciemna plamka z pomarańczową obwódką i jaśniejszym wnętrzem. U niektórych osobników biały rysunek na wierzchu skrzydeł jest zredukowany. Spód skrzydeł rdzawo szary, z białymi przepaskami. Dwie pary nóg. Samce mienią się niebieskim, metalicznym połyskiem. Młode larwy początkowo są brunatne, w późniejszym okresie zielone. Na głowie mają dwa wyrostki, z czerwonymi końcami.

Występowanie

W Europie mieniak tęczowiec zamieszkuje pas klimatu umiarkowanego od północnej Portugalii, Hiszpanii, Włoch i Bałkanów na południu, po południową Wielką Brytanię, południową Skandynawię i kraje nadbałtyckie na północy. W Azji obszar występowania urywa się na południowym Uralu i Północnym Kazachstanie i dalej motyl ten obserwowany jest w dolinie Amuru, północno-wschodnich Chnach i na Półwyspie Koreańskim. Spotykany jest zwykle w pobliżu dużych kompleksów leśnych ze starymi drzewami, skrajach lasów i leśnych dróg, często blisko rzek i zbiorników wodnych.

Pokarm

Gąsienice mieniaka tęczowca żerują w szczytowych partiach liści, na wierzbie (w szczególności na wierzbie iwie) oraz na osice. Dorosłe samce wabione są padliną, ludzkim potem, ekskrementami zwierząt mięsożernych.

Rozród

Samica mieniaka tęczowca składa jaja na wierzchniej stronie liści wierzb, w wewnętrznej części korony. Jedno pokolenie w roku. Imago pojawia się od czerwca do sierpnia. Gąsienice zimują w w jedwabnych osłonkach na łodygach roślin żywicielskich. Przepoczwarzenie następuje w czerwcu.