Charakterystyczny dla pliszki siwej jest bardzo długi, czarny ogon. Ogólna kolorystyka upierzenia to szary, biały i czarny. Samiec jest ubarwiony bardziej kontrastowo, wiosną ma wierzch głowy, podgardle i pierś czarne, a czoło i boki głowy białe. W szacie spoczynkowej kolor czarny ma domieszkę szarego. Ptaki młode są szarobrązowe, pozbawione czarnych i białych plam, na piersi mają ciemnobrunatną pręgę.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Środowisko życia pliszki siwej od dawna wiąże się z człowiekiem. Są nim ugory, pastwiska, łąki, plaże, poręby oraz szosy i zabudowania. Ptak ten bardzo ceni sobie również bliskość wody.

Występowanie

Pliszka siwa występuje w prawie całej Eurazji bez Indochin i Płw. Arabskiego, lokalnie w północno -zachodniej i wschodniej Afryce. Populacje z południowej części areału lęgowego są osiadłe, te z północnej - wędrowne. Zimowiska znajdują się w południowej i wschodniej Afryce oraz południowej Azji. W Polsce jest to liczny ptak lęgowy całego kraju.

Lęgi

Pliszka siwa gniazdo zakłada przeważnie w zagłębieniach murów, pod dachami, mostami, w wiązaniach drewnianych szop, w pryzmach cegieł, stosach drewna i kamieni. Jest ono duże, o dość luźnej konstrukcji, zbudowane z łodyg i liści traw, korzonków i mchu, o wyściółce z włosia z domieszką piór. Jaja składane są w okresie od końca kwietnia do początku lipca (2 lęgi). W zniesieniu jest 5-7 jaj o zmiennym ubarwieniu. Wysiadywanie trwa 12-14 dni, a młode opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach.

Pokarm

Pliszka siwa często poluje na owady w pobliżu kałuż wody i przy brzegach strumieni, żeruje także na placach, podwórkach, szosach. Pożywienie stanowią owady, ale zdarza się pliszkom żółtych łowić nawet drobny narybek.