Puszczyk to średniej wielkości sowa występująca w dwóch odmianach barwnych - szarej i brązowej. Ma dużą głowę, czarne oczy, krótki ogon, 3 rzędy białawych pręg na skrzydłach. Na spodzie ciemne plamy w kształcie „strzałek”. Dymorfizm płciowy nie występuje, osobniki młodociane są pręgowane poprzecznie.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Puszczyk zamieszkuje skraje starych drzewostanów, najchętniej mieszanych lub liściastych, parki, aleje, a nawet zabudowania.

Występowanie

Areał lęgowy puszczyka jest rozerwany, obejmuje Europę bez północnej części, północną Afrykę, Azję Mniejszą i góry Azji Centralnej. Zimuje na obszarze areału lęgowego. W Polsce jest średnio licznym ptakiem lęgowym całego kraju.

Lęgi

Puszczyk zasiedla dziuple drzew, opuszczone gniada krukowatych, budki lęgowe, szczeliny skał i ruin oraz zakamarki budynków. Gniazdo nie posiada wyściółki. W zniesieniu jest od 3 do 5 białawych jaj, które samica składa po jednym co 2 dni. Wysiadywanie trwa ok. 4 tygodni. Młode pozostają w gnieździe przez kolejne 4 tygodnie, a po opuszczeniu go pozostają pod opieką rodziców  przez ok.2 miesiące. Puszczyk wyprowadza 1 leg w roku (luty-kwiecień), a w latach kiedy jest duża obfitość pokarmu - 2 lęgi (drugi ma miejsce w czerwcu).

Pokarm

Puszczyk ten ma najbardziej urozmaicony jadłospis ze wszystkich sów. W znakomitej części składa się on z drobnych ssaków, głównie myszowatych gryzoni (w mieście są to szczury), resztę stanowią ptaki (w większości wróble), płazy oraz owady. Żeruje w nocy w promieniu 300-1000 m od gniazda.