Najmniejsza sowa Europy, wielkości gąsiorka. W kraju nieliczna, gatunek osiadły, lęgowy. Lot u niej jest energiczny. Niezbyt płochliwa.

1. Wygląd
2. Występowanie
3. Biotop
4. Lęgi
5. Pokarm
6. Systematyka
7. Galeria zdjęć

Wygląd

Ubarwienie ciała szarobrązowe, spód ciała jasny. Pierś brązowa. Wierzch ciała w jasne plamki, pierś ciemno kreskowana. Głowa okrągła. Niekiedy widoczne fragmentaryczne uszy z piór. Szlara słabo zaznaczona. Białe, krótkie brwi. Tęczówka oka żółta. Dziób krótki, wygięty. Na karku ma umieszczoną "fałszywą szlarę", mającą za zadanie zmylenie przeciwnika. Ogon krótki, w prążki. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony, samice są nieco większe od samców. Osobniki młodociane są jaśniejsze od dorosłych, z krótszym ogonem, nie mają plamkowania na ciemieniu, na pokrywach i na grzbiecie. Po za tym na brzuchu u nich mniej wyraźne kreskowanie, a boki są u nich rozmyte, brązowe.

Występowanie

Zamieszkuje wąski pas tajgi od Półwyspu Skandynawskiego po wschodnie wybrzeża Azji. W Europie ponadto spotykana w górskich lasach Europy Środkowej i Wschodniej.

Biotop

Zamieszkuje stare lasy iglaste, mieszane. Preferuje świerczyny i jedliny.

Lęgi

Gatunek monogamiczny. Gniazdo zakłada w dziuplach, wykutych przeważnie przez dzięcioła dużego. Wyprowadza jeden lęg w roku, który rozpoczyna w kwietniu. Składa od 3 do 8 (przy obfitości pożywienia) białych, okrągłych jaj. Czas wysiadywania wynosi około 28 dni. W tym czasie samiec opiekuje się samicą. Po wykluciu oboje partnerzy zajmują się potomstwem. Po 4-5 tygodniach młode opuszczają gniazdo. Usamodzielniają się po 4 tygodniach od wylotu. Dojrzałość płciową osiągają po roku.

Pokarm

Żywi się głównie kręgowcami: ptakami (sikorami, nawet większymi od niej drozdami), gryzoniami (nornikami). Poluje z zasadzki oraz w locie, przeważnie o zmierzchu. Rzadziej pożywia się owadami.