Albatros wędrowny (Diomedea exulans)

Wygląd
Albatros wędrowny to duży ptak morski. Tęczówki oczne ciemnobrązowe. Dziób masywny, różowawy, haczykowato zakończony. Skrzydła długie i wąskie. Ciało krępe. Ubarwienie ciała różnorodne, w zależności od podgatunku barwa ciała waha się od białej po ciemnobrązową, z białymi skrzydłami z ciemnym zakończeniem skrzydeł lub całkowicie ciemnymi skrzydłami. Nogi blado szare. Występuje dymorfizm płciowy, wiekowy i sezonowy. Samce są większe od samic. Młode osobniki są brązowawe.
Występowanie
Albatros wędrowny występuje na półkuli południowej, spotykany zwykle między zwrotnikiem Koziorożca, a południowym kołem podbiegunowym. Zamieszkuje południowy Ocean Atlantycki, Ocean Indyjski i Spokojny. Wyjątkowo obserwowany był na półkuli północnej. Gnieździ się głównie na niezamieszkałych wyspach z dala od stałego lądu. Wędruje na ogromne odległości. Lata lotem szybowcowym wykorzystując prądy wznoszące.
Biotop
Albatros wędrowny przez większość roku przebywa na otwartym morzu. Podczas okresu rozrodczego zakłada gniazda na bezludnych wyspach. Osiedla się na skałach, słabo porośniętych dolinach i wyżynach, torfowiskach oraz mszarach. Albatros wędrowny jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU). Największe zagrożenie stanowi rybołówstwo. Wiele ptaków ginie w sieciach rybackich oraz przez linkę haczykowatą.
Lęgi
Albatros wędrowny to gatunek monogamiczny. Do rozrodu przystępuje co dwa lata. Jaja składane są na przełomie grudnia-stycznia. Gnieździ się w koloniach. Gniazdo zbudowane jest z błota oraz materiałów roślinnych i znajduje się na ziemi. Samica składa jedno kremowe jaja. Czas wysiadywania wynosi ok. 2-3,5 miesiąca. Wysiadywaniem zajmują się oboje rodzice. Wylęg następuje w marcu. Młode uzyskują zdolność lotu po 270 dniach. Dojrzałość płciową osiąga w siódmym roku życia, do rozrodu przystępuje w 10 -12 roku życia. Zwierzę długowieczne. Żyje do ponad 50 lat.