Barrakuda wielka (Sphyraena barracuda)

Występowanie
Mieszkaniec Oceanu Indo – Pacyficznego oraz wschodniego wybrzeża Afryki do Hawai (USA), wysp Marquesan oraz Tuamoto. Na Zachodnim Atlantyku notowany od stanu Massachusetts (USA), wysp Bermudzkich oraz na całym Morzu Karaibskim aż do wybrzeży Brazylii. Natomiast na Wschodnim Atlantyku na wybrzeżach Sierra Leone, Republiki Côte d’Ivoire (Wybrzeże Kości Słoniowej), Tonga, Nigerii, Senegalu oraz Mauretanii. Jest gatunkiem stale przebywającym w rejonach raf koralowych do głębokości 100 metrów, często jednak zasiedla wody morskie oraz brakiczne między 3 a 30 metrem głębokości.
Budowa zewnętrzna
Wyróżnia się spośród innych barakud widocznie rozgałęzionymi fałdami płetwy ogonowej. Górna część głowy pomiędzy oczami jest wklęsła oraz płaska. Osobniki tego gatunku posiadają duże usta. Mogą dorastać do 2 metrów długości oraz ważyć nawet 50 kg.
Biologia
Na ogół przebywają tuż poniżej powierzchni wody w wielu różnych siedliska, od przystani do otwartego morza. Natomiast osobniki młodociane występują w otoczeniu namorzyn lub w estuariach i osłoniętych rejonach raf. W większości przypadków występuje samodzielnie i jest to gatunek aktywny w ciągu dnia. Ich dieta składa się z innych ryb, głowonogów a czasami również z krewetek. Czasami agresywne atakuje ludzi, jednak rzadko bywają poważnym zagrożeniem dla człowieka. Odnotowano przypadki zatrucia toksynami ciguatera po zjedzeniu mięsa ryb. Gatunek ten jest obiektem zainteresowania rybaków, wędkarzy sportowych oraz akwarystów.
przepisy kulinarne z barakudy