Czapla modra (Ardea herodias)

Jest największą północno-amerykańską czaplą. Czapla modra jest jednym z łatwiej rozpoznawanych ptaków Ameryki Północnej. Wyróżnia się nie tylko swym pokaźnym rozmiarom i mało skrytym trybem życia, ale też dużą liczebnością. Jej zasięg jest szeroki, obejmuje niemal cały kontynent. Mimo że niegdyś była łatwym celem dla myśliwych, dziś nie jest już tak popularnym ptakiem łownym.

Wygląd

Upierzenie czapli modrej jest szarej barwy. Skrzydła ubarwione są ciemniej, niż reszta ciała. Głowę zdobią białe pióra, przechodzące stopniowo na szyję. Na ich tle kontrastowo odznacza się czarny szeroki pas biegnący od oka aż na kark. Czarne pióra widoczne także na szyi. Dziób jest żółtej barwy (wyraźnej na jego dolnej części, nasada i górna część są ciemniejsze). Tęczówki są jasnej żółtawej barwy. Nogi są zielonkawej barwy.

Występowanie

Czapla modra zamieszkuje Amerykę Północną. Na zimę jednak ptaki te opuszczają północne tereny swego zasięgu i migrują na południe. Docierają do Ameryki Centralnej i na północ Ameryki Południowej, oraz na wyspy – m.in. na Wielkie Antyle i Karaiby.

Środowisko życia

Czapla modra związana jest ze słodkowodnymi zbiornikami, ciekami wodnymi i podmokłymi terenami. Występują także wzdłuż morskich wybrzeży. Tam najłatwiej je spotkać w płytkich spokojnych zatokach. W porze lęgowej grupują się w kolonie lęgowe.

Lęgi

Gniazdo pary czapli modrej znajduje się na ziemi, zwykle ukryte wśród roślinności lub na drzewie. Zawsze jest ono usytuowane w pobliżu wody. Samica składa około 4 jaj (choć ich liczba może się znacznie wahać). Obydwoje rodziców wysiaduje jaja i opiekuje się pisklętami.

Pokarm

Czaple modre żywią się niewielkimi wodnymi kręgowcami i bezkręgowcami. Przewagę w ich diecie stanowią ryby. W ich poszukiwaniu długimi godzinami brodzą w wodzie lub wyczekują w jednym miejscu na przepływające ofiary. Zdarza się im upolować żerujące na wodzie pisklę.