Czapla siwa (Ardea cinerea)

Dla obserwatora ptaków spotkanie z czaplą to niezapomniane przeżycie. Ale właściciele stawów rybnych nie darzą czapli siwej sympatią, przypisując wszelkie niepowodzenia w hodowli jej żarłoczności.

Wygląd

Upierzenie tej czapli siwej jest stalowoszare, białawe na brzuchu, lotki są ciemne, a na głowie widać czarną brew, która w okresie godowym przechodzi w tyle głowy w dwa długie, ozdobne pióra. W locie rozpoznaje się ją po wygiętej esowato szyi i długich, wystających poza ogon, nogach. Dymorfizm płciowy nie występuje, młode są ciemniejsze, ubarwione mniej kontrastowo.

Biotop

Czapla siwa zasiedla stare drzewostany nad brzegami wód w okolicach zasobnych w jeziora, stawy i bagna.

Występowanie

Czapla siwa to gatunek występujący w Europie i Azji bez północy oraz lokalnie w Afryce. Populacje południowe są osiadłe, pozostałe zimują przede wszystkim na południu i zachodzie Europy, ale również w Afryce i południowo-wschodniej Azji. Jego liczebność podlega wahaniom. W Polsce jest nielicznym, lokalnie średnio licznym ptakiem lęgowym całego kraju. Częściowo zimuje, szczególnie na zachodzie kraju.

Lęgi

Czapla siwa gniazduje w koloniach (często z innymi czaplowatymi lub kormoranami), w koronach wysokich drzew. Wyprowadza 1 lęg w roku. Bywa, że jedno gniazdo (zbudowane z luźno ułożonych patyków i wysłane trawami oraz roślinnością wodną) użytkuje przez kilka lat z rzędu. Samica składa 3-7 bladoniebieskozielonych jaj, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców: w dzień przez samca, w nocy przez samicę. Pisklęta wykluwają się po ok. 26 dniach. Usamodzielniają się w pełni po 2 miesiącach.

Pokarm

Pożywienie czapli siwej stanowią głównie ryby, a także płazy, gady, gryzonie, krety i duże owady. Żeruje chodząc powoli po wodzie.