Jeleń Milu (Elaphurus davidianus)

Wygląd
Długość ciała jelenia milu sięga ok. 2 m, wysokość w kłębie wynosi 115 cm, waga ciała to 150 -200 kg. Charakterystycznymi cechami w wyglądzie milu jest wyjątkowo jak na jelenia długi ogon (ok. 50 cm) zakończony kitą z włosia, szerokie racice i wydłużona, wąska głowa z krótkimi uszami. Poroże jest silnie rozgałęzione. Latem sierść ma barwę czerwonobrązową, zimą bardziej szarą. Włosy na szyi i gardle są dłuższe. Wzdłuż grzbietu ciągnie się czarna pręga. Młode są cętkowane.
Występowanie
Na swobodzie jeleń milu wyginął kilka wieków temu. Prawdopodobnie jego zasięg obejmował nizinne i bagniste tereny północnych Chin. Jednak stado tych zwierząt utrzymywane było w pobliżu Pekinu, w parku cesarstwa Nan -Haitsu. Tam wyginęły one ostatecznie w 1900 r, ale wcześniej dwie pary trafiły do Anglii pod opiekę księcia Bedforda. Tam rozmnażały się szczęśliwie i zostały introdukowane w Europie i Ameryce Południowej oraz reintrodukowane w Chinach. Obecnie gatunek ten jest częstym mieszkańcem ogrodów zoologicznych.
Tryb życia
Jeleń milu prowadzi stadny tryb życia. Samce staczają zacięte walki o przewodzenie haremowi samic, używając w czasie nich nie tylko rogów, ale również kopyt i zębów. Poroże jest zrzucane w okresie od października do końca grudnia, nowe zaczyna wyrastać w styczniu i osiąga maksymalną wielkość po 6 miesiącach.
Odżywianie
Główny pokarm jelenia milu stanowią trawy, ale chętnie żywi się też roślinami wodnymi.
Rozmnażanie i rozwój
Okres rui jelenia milu trwa od czerwca do sierpnia. Po 250 -270 dniach ciąży samica rodzi 1 lub, rzadziej, 2 młodych. Dojrzałość płciową osobniki tego gatunku osiągają w wieku 27 miesięcy. Długość życia wynosi ok. 20 lat.