Daniel (Dama dama)

Wygląd

Długość ciała daniela wynosi 130 -180 cm, wysokość w kłębie 85 -110 cm, długość ogona 15-25 cm, waga samic to 30 -50 kg, samców -65 -100 kg. Samce są większe od samic. Samce po drugim roku życia, w okresie od sierpnia do kwietnia noszą poroże – łopatowate, dłoniasto rozgałęzione, z licznymi odnogami. Ubarwienie jest zmienne, latem najczęściej rudobrązowe z białymi plamkami na grzbiecie, zimą szarobrązowe bez plam. Strona brzuszna ma barwę białą, wzdłuż kręgosłupa ciągnie się ciemna smuga, ogon z wierzchu jest czarny, od spodu biały. Na pośladkach widać jasną plamę czarno obrzeżoną. Nierzadko spotyka się osobniki albinotyczne lub melanotyczne.

Występowanie

Większość współcześnie żyjących populacji daniela żyje poza jego pierwotnym zasięgiem, który obejmował kraje śródziemnomorskie i Bliski Wschód. Gatunek ten został introdukowany w Europie Północnej w XI w. Obecnie żyje w prawie całej Europie, a także Afryce Południowej, Australii, Nowej Zelandii, Argentynie. W Polsce występuje nielicznie. Bywa hodowany w parkach.

Tryb życia

W związku z dużymi zdolnościami przystosowawczymi daniel żyje w różnych środowiskach. Najczęściej wybiera stare lasy mieszane z dużą ilością otwartych przestrzeni. Zimą tworzy stada złożone z osobników obu płci. Stare samce żyją na ogół samotnie lub zbierają się w niewielkie grupy.

Odżywianie

Daniel żeruje głównie od późnego popołudnia do świtu. Jego pożywienie stanowią rośliny zielne, młode pędy, pąki oraz liście drzew i krzewów, kora, mchy i porosty. Żeruje też na polach uprawnych.

Rozmnażanie i rozwój

Ruja u daniela  trwa od końca października do końca listopada. Samce staczają walki. Jeśli uda im się odpędzić rywali tworzą z samic stadka, którymi się opiekują. Po ciąży trwającej 7 – 8 miesięcy, w czerwcu lub lipcu, samica rodzi 1 (rzadziej 2 -3) młode, które karmi mlekiem do następnej rui. Pierwsze zawiązki poroża pojawiają się u samców już w 7 – 8 miesiącu życia. Samice osiągają dojrzałość płciową po 2 latach. Daniel dożywa wieku 25 lat.