Kałamarnica olbrzymia (Architeuthis dux)

Występowanie

W związku z ich środowiskiem życia, wiedza na ich temat nie jest dokładna. Doniesienia o znalezionych osobnikach kałamarnicy olbrzymiej pochodzą z wszystkich oceanów na świecie. Rzadsza jest w rejonach tropikalnych i polarnych. Na podstawie rozmieszczenie można wnioskować, że prawdopodobnie preferuje obszary stoków wyspiarskich i kontynentalnych.

Budowa

Ciało wysmukłe, torpedowate. Składa się z głowy, worka trzewiowego oraz nogi (przekształconej w ramiona i lejek). Głowa jest silnie rozwinięta, wyposażona w parę dużych oczu. Otwór gębowy (zaopatrzony w rogowy dziób) otoczony przez ramiona. Posiada dziesięć długich ramion, z czego dwa z nich są wyraźnie wydłużone, z haczykowatymi przyssawkami. Muszla jest zredukowana. Rogowa płytka otoczona jest przez płaszcz. Płaszcz posiada boczne płetwy służące do poruszanie się. Samce są mniejsze od samic.

Biologia

Nie znamy siedliska kałamarnicy olbrzymiej. Żywe osobniki praktycznie nie są spotykane przez ludzi. Poławiana była przypadkiem zarówno z obszarów przydennych, jak i z toni wodnej. Zamieszkuje prawdopodobnie głębokości od 200 do 1000 m. Na podstawie badań dotyczących warunków przyswajania tlenu przez krew kałamarnic można sądzić, że preferują one wody chłodne i muszą unikać wód ciepłych. Pływa ruchem odrzutowym. Do rozrodu przystępuje raz w życiu. Jest organizmem rozdzielnopłciowym. Zapłodnienie jest wewnętrzne. Samica produkuje ogromne ilości jaj, otoczonych galaretowatą substancją. Jaja mierzą średnio 0,5-1,4 mm długości oraz 0,3-0,7 mm szerokości. Dojrzałość płciową osiąga w trzecim roku życia. Aktywny drapieżnik, swoje ofiary chwyta wydłużonymi ramionami. Do jego diety zaliczyć można inne głowonogi, skorupiaki, małże oraz ryby. Żyje do krótko, do 5 lat.