Kalandra czarna (Melanocorypha yeltoniensis)

Wstęp

Ptak nieznacznie mniejszy od szpaka (Sturnus vulgaris). Do naszego kraju zalatuje wyjątkowo (są to pojedyncze stwierdzenia). Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Gatunek towarzyski, tworzący duże, jednopłciowe stada.

Wygląd

Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób dość duży, stożkowaty, barwy słomkowej bądź szarej. Sylwetka krępa. Skrzydła szerokie. Ogon krótki, z delikatnym wcięciem. Nogi ciemnoszare lub czarne. Występują wyraźne różnice w wyglądzie między obiema płciami. Samce są większe od samic. Świeża szata u samców czarna, z jasnymi brzegami piór (na wierzchu i głowie). W kolejnych miesiącach, w trakcie ścierania się piór szata staje się ciemna. Samice są szarobrązowe, ciemno plamkowane. Podbródek oraz brzuch jasne. Osobniki młodociane są podobne do samic.

Występowanie

Występuje w Kazachstanie i południowej części centralnej Rosji. Głównie osiadła. Osobniki z północy migrują najdalej do północnego Iranu, Mołdawii lub południowej Ukrainy.

Biotop

Zamieszkują suche stepy porośnięte niewysoką trawą. Częściej przebywa w pobliżu wody, nawet zasolonej. W zimie przemieszcza się tam, gdzie pokrywa śnieżna jest niewielka i umożliwia żerowanie.

Lęgi

Gatunek monogamiczny. Gnieździ się na ziemi. Gniazdo wyścielone jest roślinnością. Przystępuje do dwóch lęgów w roku. Samica składa od 3 do 7 jasnych, zielonkawych lub niebieskawych, brązowo nakrapianych jaj. Czas wysiadywania (przez samicę) wynosi 15-16 dni. Po podobnym czasie młode opuszczają gniazdo. Oboje rodzice karmią potomstwo.

Pokarm

W jego diecie znaleźć można zwierzętazwierzęta bezkręgowe (owady, ich larwy, pajęczaki) w okresie wiosenno-letnim oraz pokarm roślinny (nasiona, pędy) w zimie. Pożywienie zbiera z ziemi.