Krabik amerykański (Rhithropanopeus harrisii)

Występowanie

Krabik amerykański występuje w wodach południowo-wschodniej Kanady, wschodnich i południowych Stanów Zjednoczonych oraz północno-wschodniego Meksyku. Często przypadkowo introdukowany do akwenów wodnych w Ameryce Południowej, Europie, Azji i północnej Afryce, gdzie często zostaje istotnym gatunkiem inwazyjnym. W Polsce licznie występuje w Zatoce Gdańskiej.

Budowa

Krabik amerykański należy do rzędu dziesięcionogi (Decapoda). Jest niewielkim skorupiakiem. Na przodzie pancerza znajduje się para oczu oraz dwie pary krótkich czułek. Otwór gębowy umiejscowiony jest po spodniej stronie ciała. Barwa ciała zmienna, pigmentowana, od szarawej po brunatną. Spód jest jaśniejszy. Posiada pięć par odnóży krocznych. Odnóża kroczne są pokryte włoskami, smukłe i długie. Pierwsza para zakończona szczypcami. Szczypce nieznacznie różnią się między sobą wielością. Samice są mniejsze ale mają szersze odwłoki od samców.

Biologia

Krabik amerykański zamieszkuje bardzo różnorodne warunki środowiska. Preferuje ciepłe, płytkie i średnio zasolone wody przybrzeżne. Zwykle spotykany do 20 m głębokości. Krabik amerykański preferuje dno z licznymi dostępnymi kryjówkami tj. skały, roślinność podwodna, muszle i martwe drewno. Prowadzi głównie nocny tryb życia. Jest organizmem rozdzielnopłciowym. Do rozrodu przystępuje od maja do sierpnia. Samica składa od 1 do 16 tysięcy jaj. Jaja noszone są przez samice pod odwłokiem. Z jaj po 12 dniach wylęgają się larwy. Larwy przechodzą pięć stadiów larwalnych, ostatnim jest stadium megalopa. Po upływie około miesiąca larwy przekształcają się w młode kraby. Żyje do 3 lat. Jest wszystkożerny, w jego diecie znaleźć można pokarm zwierzęcy (mięczaki, skorupiaki, ryby oraz padlinę) i roślinny (algi, szczątki roślin).