Lelkowiec zimowy (Phalaenoptilus nuttallii)

Wygląd

Lelkowiec zimowy należy do rodziny lelkowate (Caprimulgidae). Głowa jest dosyć duża. Oczy są duże, z ciemną tęczówką oczną. Dziób jest ciemny i bardzo krótki. Paszcza jest duża oraz szeroka. Podgardle jest czarne. Gardło jest białe. Ubarwienie ciała brązowo szarawe, w czarne i białe cętkowanie. Spód ciała jet prążkowany. Skrzydła są długie. Ogon jest krótki. Rogi ogona są białe. Nogi są krótkie. Brak u niego wyraźnego dymorfizmu płciowego.

Występowanie

Lelkowiec zimowy występuje na obszarze zachodniej Ameryki Północnej. Jego zasięg obejmuje Kordyliery od Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie przez zachodnie USA po środkowy Meksyk. Populacje północne migrują w na zimę na południe. Część populacji z południa obszaru przebywa na tym samym terenie przez cały czas, część koczuje.

Biotop

Lelkowiec zimowy zamieszkuje siedliska górskie: świetliste lasy, zarośla krzewiaste, obszary otwarte z kępami krzewów. Gniazduje zwykle na wysokościach od 500 do 1000 m. n.p.m., rzadziej nawet do 2 500 m. n.p.m. Prowadzi nocny tryb życia. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Dzięki maskującemu ubarwieniu trudno go dostrzec. Częściej bywa słyszany niż widziany.

Lęgi

Lelkowiec zimowy przystępuje do rozrodu od maja do września. Gatunek monogamiczny (na sezon lęgowy). W jednym roku może przystąpić do dwóch lęgów. Gnieździ się na ziemi bądź w nieznacznym zagłębieniu. Samica składa dwa jasne, niekiedy nakrapiane jaja. Wysiadywaniem jaj oraz opieką nad potomstwem zajmują się oboje rodzice. Czas wysiadywania jaj wynosi 20-21 dni. Pisklęta ważą około 4 g. Po 20-23 dniach młode zyskują zdolność lotu. Lelkowiec zimowy osiąga dojrzałość płciową w pierwszym roku.

Pokarm

Lelkowiec zimowy jest owadożerny. W jego diecie dominują chrząszcze (Coleoptera) i motyle (Lepidoptera). Pokarm zdobywa na ziemi i w locie. Poluje w nocy.