Modliszka gwinejska (Sphodromantis gastrica)

Biologia
Modliszka gwinejska to jeden z wielu podobnych do siebie gatunków afrykańskich modliszek o typowej dla tej grupy owadów budowie ciała (na pierwszy rzut oka trudno ją odróżnić np. od występującej również w Polsce modliszki zwyczajnej). Przedstawiciele rodzaju Sphodromantis, do którego należy modliszka gwinejska, charakteryzują się dużymi rozmiarami i masywną budową ciała.
Wygląd
Modliszka gwinejska ma morfologię typową dla modliszek, z charakterystyczną trójkątną głową i pierwszą parą odnóży przekształconą w odnóża chwytne. Kolorystyka u tego gatunku jest bardzo zmienna, modliszki gwinejskie mogą być zarówno jaskrawozielone, jak i brązowawe. Ubarwienie ciała modliszki gwinejskiej jest stosunkowo jednolite, bez zwracających uwagę znaków szczególnych; boki odwłoka mogą być różowawe lub żółtawe, a u części osobników mogą występować białe plamki u nasady drugiej pary skrzydeł. Długość ciała modliszki gwinejskiej osiąga 5 nawet do 7 centymetrów. Jak u wszystkich modliszek, występuje wyraźny dymorfizm płciowy – samice modliszki gwinejskiej są wyraźnie większe od samców, ze znacznie bardziej masywnym, rozdętym odwłokiem.
Występowanie
Modliszka gwinejska (wbrew swojej nazwie) występuje przede wszystkim w południowej i wschodniej Afryce. W południowej części kontynentu jest jedną z najliczniejszych i najbardziej wszędobylskich modliszek, występując w najróżniejszych siedliskach porośniętych roślinami – na drzewach, w zaroślach, jak również w parkach i ogrodach.
Pokarm
Modliszka gwinejska jest – jak wszystkie modliszki – drapieżnikiem, polującym z zasadzki na mniejsze od siebie owady. Ważnym elementem jej diety są gąsienice motyli.
Rozród
Modliszka gwinejska, podobnie jak inne modliszki, jest owadem o przeobrażeniu niezupełnym. Po ostatniej wylince postać larwalna – przypominająca postać dorosłą – staje się osobnikiem płciowo dojrzałym. Kopulacja jest dla samca obarczona pewnym ryzykiem ze względu na wielkość i żarłoczność samicy. Zapłodnione samice przez resztę swojego kilkumiesięcznego życia w regularnych odstępach składają przyklejone do roślin kokony jajowe (ooteki). Łódeczkowate, kilkucentymetrowe ooteki zawierają w swoim wnętrzu kilkadziesiąt, a nawet kilkaset pionowych komórek – w każdej z nich rozwija się jedno jajo. Po ok. 5 tygodniach inkubacji (w warunkach terraryjnych; brak danych z siedlisk naturalnych – ze względu na duży zasięg występowania modliszki gwinejskiej, czas inkubacji może różnić się pomiędzy regionami) wykluwają się drobne, pozbawione skrzydeł nimfy, które wkrótce rozpoczynają żerowanie na mniejszych od siebie owadach (w tym również na rodzeństwie).
♥️