Mrówka prządka (Oecophylla longinoda)

Gdyby w świecie zwierząt rozdawano nagrody dla architektów, faworytem byłyby mrówki prządki. Wspólna, ciężka praca, niesamowita synchronizacja, wykorzystanie dostępnych materiałów oraz oryginalny pomysł – oto droga do sukcesu.

Wygląd

Ciało mrówki jest żółtawo-brązowe. Podobny gatunek– O. smaragdina – ma przepiękny, zielony odwłok.
W zależności od hierarchii w społeczeństwie, wygląd poszczególnych przedstawicieli kast znacznie się różni. Robotnica major (czyli żołnierz) jest dwukrotnie większa od robotnicy minor i wynosi 8-10 mm. Dodatkowo, są one zdecydowanie masywniejsze – jak na obrońcę społeczeństwa przystało.

Występowanie

O. longiloda występuje w Afryce, zaś O. smaragdina w Azji południowo-wschodniej i Australii.
Prowadzą zdecydowanie nadrzewny tryb życia. Nie chowają się jednak pod korą drzew, lecz tworzą własne „miasto”. Od larw biorą jasne niteczki (człowiek nazywa to jedwabiem) i za ich pomocą sklejają kilka sąsiadujących ze sobą liści. Z czasem tworzy się kulista komora, która posłuży za gniazdo. Jedno. A kolonia liczy ich sobie nawet 100…
Tak duża liczba okazuje się być bardzo przydatna. Zamiast tracić energię na ogrzanie np. komory królowej, wystarczy przetransportować ją na nowe, lepiej oświetlone przez słońce o tej porze roku miejsce.
Swojego terytorium pilnie strzegą. Gdy tylko pojawi się intruz, np. obca mrówka, od razu zostaje unicestwiona (raz na zawsze…).

Pokarm

Za żerowanie odpowiedzialne są robotnice major – czyli żołnierze. Polują na  drobne owady, popijając to odżywczym, przerobionym sokiem z roślin. Dystrybutorem są mszyce – najpierw one spijają sok z roślin, a następnie wydalają go w niemal niezmienionym składzie. Jest to idealne źródło wszelkich niezbędnych składników (głównie cukrów). Wystarczy podejść i uderzyć parę razy czułkami o mszycę. W zamian, mrówki oferują ochronę przed drapieżnikami.
Choć wyżej wymienione stanowią podstawę ich diety, to czasami zdarza się upolować coś większego – np. małego ptaka. Dociągnięcie go do gniazda nie jest aż takim problemem jakby się mogło wydawać; te małe stworzonka są w stanie podnieść rzeczy 50 razy od nich cięższe.

Rozród

Każda kolonia zaczyna się od jednego osobnika – królowej. Tylko ona może się rozmnażać, i tylko ona może zapoczątkować cały cykl.
Jaja składane są początkowo na liściach. Otoczone są troskliwą opieką, chronione są też przed drapieżnikami. Dopiero wyklute z nich robotnice zabierają się za budowę domu z prawdziwego zdarzenia. Odtąd królowa, zamiast spać pod gołym niebem, zasiądzie w ciepłym gnieździe. Wraz z rozwojem kolonii (czytaj: gdy z mnóstwa złożonych jaj wyklują i przeobrażą  się robotnice) budowane są nowe gniazda.