Pokłonnik osinowiec (Limenitis populi)

Występowanie

Pokłonnik osinowiec występuje w niemal całej Europie. Nigdzie nie jest liczny, najrzadziej spotykany na południowych i północnych krańcach kontynentu. W Polsce widywany niemal w całym kraju, nielicznie w centrum.

Budowa

Pokłonnik osinowiec należy do rodziny rusałkowate (Nymphalidae). Jest to duży motyl, jeden z największych w Polsce. Barwa wierzchu skrzydeł jest ciemnobrązowa do ciemnoszarej, z niebieskim odcieniem. Wierzch skrzydeł z białą przepaską środkową i pomarańczową przepaską zewnętrzną. Na przednich i tylnych skrzydłach występuje biały rysunek. Spodnia strona skrzydeł jest pomarańczowa, z białą przepaską i szaroniebieskim obrzeżem. Gąsienica początkowo jest brunatna, w późniejszym okresie zielonkawa, z dwoma czarnymi lub czerwonymi rożkami. Poczwarka jest zielono szara. Samice są większe od samców i posiadają szerszą białą przepaskę.

Biologia

Pokłonnik osinowiec występuje w świetlistych lasach liściastych i mieszanych, na skrajach lasów i polanach śródleśnych. Często spotykany w dolinach rzek i strumieni, w pobliżu zbiorników wodnych i w lasach podmokłych. Zasięg jego występowania jest silnie związany z występowaniem rośliny żywicielskiej larw – osiki i innych wierzb. Występuje jedno pokolenie w roku. Motyle pojawiają się między majem a lipcem. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Zielonkawe jaja składane są na wierzchniej stronie liścia rośliny żywicielskiej (min. na topoli osice). Gąsienie wylęgają się po tygodniu. Przepoczwarzenie odbywa się na wierzchniej stronie liści rośliny żywicielskiej. Hibernuje jako gąsienica. Przed zimowaniem gąsienice tworzą hibernakulum z liści przyciągniętych przędzą do łodygi. Dorosłe spijaj wodę z solami mineralnymi z kałuż, ekskrementów, padliny oraz soki z fermentujących owoców.