Rusałka wierzbowiec (Nymphalis polychloros)

Występowanie
Rusałka wierzbowiec występuje w Europie, północnej Afryce i zachodniej Azji. Najliczniejsza w krajach południowej Europy. Na północ od Alp dosyć rzadka. W Polsce nieliczna, zwykle spotykana pojedynczo.
Budowa
Rusałka wierzbowiec jest motylem z rodziny rusałkowatych. Barwa ciała rdzawo pomarańczowa. Przedni brzeg skrzydeł jest czarny w jasnożółte plamki. Przy wierzchu przedniego skrzydła znajduje się jasna, półksiężycowa plamka. Tylne skrzydła z niebieskim brzegiem. Na skrzydłach, w szczególności przednich występują czarne plamki. Wewnętrzny brzeg zaznaczony. Spód skrzydeł jest brunatny, dobrze maskujący. Krawędzie skrzydeł są nieznacznie powycinane. Odnóża są ciemnobrązowe. Dymorfizm płciowy nie jest wyraźny. Gąsienica ciemnoszara, pokryta pomarańczowymi kolcami. Poczwarka jest brązowa, w plamki. Gatunkiem podobnym jest rusałka drzewoszek (Nymphalis xanthomelas) oraz rusałka pokrzywnik (Aglais urticae).
Biologia
Rusałka wierzbowiec spotykana jest w różnorodnych siedliskach. Zamieszkuje głównie świetliste lasy liściaste, lasy nadrzeczne, liściaste zadrzewienia, lasy mieszane, skraje lasów, leśne polany, parki, sady i ogrody. Występuje jedno pokolenie w roku. Motyle pojawiają się między czerwcem a sierpniem. Zimuje w dziuplach drzew, kanałach melioracyjnych. Po przezimowaniu pojawia się na przełomie marca i kwietnia. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Samica składa jaja w pojedyncze skupiska, w części wierzchołkowej, wokół łodygi rośliny żywicielskiej (głównie na wiązach Ulmus, np. wiązie angielskim). Jaja są czerwonobrunatne i beczułkowate. Gąsienice żerują w jedwabnych oprzędach na początku gromadnie, później rozpraszają się. Przepoczwarczenie odbywa się na gałązkach rośliny żywicielskiej. Dorosłe spijają sok z drzew, owoców oraz żywią się nektarem kwiatów.