Skakun arlekinowy (Salticus scenicus)

Występowanie

Skakun arlekinowy spotykany jest w niemal całej Holarktyce. Prawdopodobnie pierwotnym zasięgiem jego występowania była Europa. Obecnie zamieszkuje również północną Azję i Amerykę Północną od Meksyku, po Kanadę. Występuje również na Grenlandii.

Budowa

Skakun arlekinowy to drobny pająk. Ciało zbudowane jest z głowotułowia oraz odwłoka, słabo pokryte włoskami. Jego sylwetka jest krępa. Na przedniej części karapaksu znajduje się osiem oczu, w trzech rzędach, cztery z przodu, pozostałe cztery znajdują się po bokach głowotułowia. Środkowa para jest najlepiej wykształcona. Barwa ciała szaro lub czarnobrunatna. Na ciele występuje charakterystyczny biały wzór. Na głowotułowiu występuje 6 par odnóży, w tym 4 pary odnóży krocznych. Odnóża są mocne, krótkie. Na końcu pazurów szczękoczułkowych znajdują się gruczoły jadowe. Odwłok jest owalny. W tylnej cześć odwłoka znajdują się dosyć małe kądziołki przędne. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. U samców szczękoczułki są większe. Samice są nieco większe od samców.

Biologia

Pospolity skakun. Skakun arlekinowy spotykany jest głównie na terenach zamieszkanych przez ludzi. Obserwowany jest zwykle na ścianach budynków, na szybach, płotach, kamieniach, drzewach, słupach, chodnikach – w miejscach raczej suchych i dobrze nasłonecznionych. Prowadzi dzienny tryb życia. Występuje od kwietnia do września. Szybko się porusza. Organizm rozdzielnopłciowy. Zapłodnienie jest wewnętrzne. Do rozrodu przystępuje raz w roku. Rozród odbywa się od maja do sierpnia. Samce wykonują taniec godowy. Samica składa jaja do kokona. Może złożyć do 200 jaj, zwykle 15-25. Młode wylegają się po około trzech tygodniach. Dojrzałość płciową osiąga między 7 a 10 wylinką. Żyje do 3 lat, samce krócej, do dwóch lat. Jest drapieżnikiem, żywi się głównie owadami, czasem też innymi pająkami. Aktywnie, w biegu poluje na swoje ofiary. Nie buduje sieci.