Śnieżka (Montifringilla nivalis)

Wstęp

Ptak wielkości gąsiorka (Lanius collurio). Do kraju zalatuje wyjątkowo (pojedyncze stwierdzenia). Gatunek towarzyski, poza sezonem lęgowym tworzy stada. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). W locie dobrze widoczne białe boki ogona oraz białe pola na przedramieniu. Gatunkiem podobnym jest śnieguła (Plectrophenax nivalis) różniąca się białą głowa.

Wygląd

Tęczówka brązowa. Dziób czarny (w lecie) lub żółtokremowy (w zimie), stożkowaty. Głowa szarawa. Czarny śliniak (niewidoczny w zimie). Sylwetka smukła. Wierzch ciała ziemisty, spód biały. Skrzydła długie. Ogon z czarnym wąskim środkiem, cienkim paskiem końcowym i białymi bokami. Nogi czarne. Brak dymorfizmu płciowego. Osobniki młodociane przypominają dorosłe, choć spód u nich jest nieco bardziej przybrudzony.

Występowanie

Śnieżka występuje w górach południowej Europy i centralnej Azji. Zamieszkuje Góry Kantabryjskie, Pireneje, Alpy, Apeniny, Góry Dynarskie, Taurus, Kaukaz, Zagros, Elbrus, Hindukusz, Tien-szan, Himalaje, Tybet i Ałtaj. Jest osiadła, w okresie zimowym pojawia się na mniejszych wysokościach.

Biotop

Zamieszkuje góry powyżej linii lasu: tereny otwarte, kamieniste zbocza, urwiska i klify.

Lęgi

Gnieździ się w szczelinach skalnych. Gniazdo zbudowane jest z liści, mchu, trawy, a wyścielone jest piórami oraz włosiem. Przystępuje do jednego lub dwóch lęgów w roku. Samica składa od 3 do 6 białych jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi od 11 do 14 dni. Oboje rodzice karmią pisklęta. Po 20 dniach młode opuszczają gniazdo. Pozostając jeszcze przez jakiś czas pod opieką rodziców.

Pokarm

Pożywia się bezkręgowcami (owadami, pajęczakami, pierścienicami) oraz pokarmem roślinnym (nasionami, owocami). Pokarm zbiera z ziemi.