Świstunka (Phylloscopus sibilatrix)

Kiedyś nosiła nazwę „świstunka ksykacz”. Jak wszystkie świstunki, tak i ten gatunek bywa trudny do oznaczenia. Najpewniejszą cechą rozpoznawczą jest głos. Śpiew samca złożony jest z coraz szybciej powtarzanych „sib-sib-sib”, a kończy się ostrym trelem „sirrr”. Głos wabiący to miękkie „dju”.
Wygląd
Wierzch ciała jest żółtawo-oliwkowy, brew, policzki, podgardle i pierś żółte, spód ciała biały. Dziób i nogi są jasne. Ogon wydaje się stosunkowo krótki, ponieważ złożone skrzydła sięgają daleko. Lotki mają żółte obrzeżenia.
Biotop
Zamieszkuje różne typy lasów o dużym zwarciu koron, najchętniej lasy grabowe, bukowe i bory świerkowe.
Występowanie
Areał lęgowy obejmuje Europę bez północy i rejonu Morza Śródziemnego. Jest to gatunek wędrowny, zimujący w Afryce Równikowej. W Polsce jest licznym ptakiem lęgowym całego kraju.
Lęgi
Wyprowadza 1-2 lęgi w roku, od połowy maja do lipca. Gniazdo buduje samica na ziemi wśród rzadkiego runa, chętnie na stoku pagórka. Jako budulca używa suchych traw z dodatkiem suchych liści i mchu. Wyściółka składa się z cienkich, suchych trawek, bez dodatku piór (jak to jest u pokrewnych gatunków – piecuszka i pierwiosnka). Gniazdo ma kształt kulisty i otwór wejściowy umieszczony z boku. W zniesieniu jest 4-7 białych jaj w gęste, duże plamki. Wysiaduje samica przez 13 dni. Pisklęta karmione przez oboje rodziców pozostają w gnieździe 12 dni.
Pokarm
Świstunka odżywia się gąsienicami i drobnymi owadami dorosłymi oraz pajęczakami.