Szablak południowy (Sympetrum meridionale)

Występowanie

Zasięg występowania szablaka południowego rozciąga się od południowej Europy, przez Bliski Wschód, po Azję Centralną. Miejscami jego zasięg bywa nieciągły, a czasem występuje bardzo licznie. W Polsce jest liczny na południu kraju. Na pozostałych obszarach jest spotykany sporadycznie.

Budowa

Szablak południowy należy do rodziny ważkowate (Libellulidae). Głowa jest dobrze wykształcona. Na głowie znajduje się para dużych oczu złożonych. Szew nad czołem jest słabo rozwinięty, nieznacznie pigmentowany. Narządy gębowe są typu gryzącego. Ciało jest smukłe i wydłużone. Nogi są dwubarwne: w przewadze żółte, z czarnym paskiem od wewnątrz. Występują dwie pary skrzydeł, z siatkowym użyłkowaniem. Gatunek ten posiada charakterystyczne barwne pasy na skrzydłach. Dymorfizm płciowy jest zaznaczony. Samce mają czerwony odwłok bez czarnych pasów (na segmentach S8-S9). Szwy na jasnobrązowym tułowiu są ciemne, nie czarne jak u innych gatunków. Młode samce początkowo są podobne do samic, żółte. Odwłok u samic jest żółty, po bokach znajdują się czarne, podwójne linie. Pterostigma jest jasna. Larwy są krótkie i krępe. Gatunkiem podobnym jest szablak krwisty (Sympetrum sanguineum).

Biologia

Szablak południowy zasiedla głównie niewielkie i płytkie zbiorniki wody stojącej z ciepłą wodą: stawy, starorzecza, oczka wodne, glinianki, zatoki jezior. Często spotykany jest w pobliżu zbiorników sztucznych. Prowadzi dzienny tryb życia. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Zarówno dorosłe jak i larwy są drapieżne. Żywią się zwierzętami bezkręgowymi (owadami i ich larwami). Dorosłe spotykane są od czerwca do października. Samce są terytorialne. Szablak południowy przechodzi przeobrażenie niezupełne. Samica składa jaja do wód stojących. Larwy żyją w wodzie. Cykl życiowy trwa dwa – trzy lata.