Wodniczka (Acrocephalus paludicola)

Niewielki ptak, nieco mniejszy od mazurka (Passer montanus). W kraju jest nielicznym wędrowny, gatunkiem lęgowym. Gatunkiem podobnym jest rokitniczka ( Acrocephalus schoenobaenus), różniąca się brakiem kreskowania na bokach ciała. Płochliwa. W związku z utratą siedlisk jest ptakiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU na liście IUCN).

Tęczówka oczna ciemna. Dziób krótki. Szeroka brew oraz kantarek są jasne. Pasek oczny ciemny. Na środku ciemnego ciemienia żółty pasek. Czoło spłaszczone. Na grzbiecie dwa żółto-płowe paski. Sylwetka smukła. Wierzch ciała brązowy, ciemno kreskowany. Pierś oraz boki ciała ciemno kreskowane. Spód ciała jest płowy. Ogon zaokrąglony. Brak dymorfizmu płciowego. Osobniki młodociane różnią się od dorosłych jaśniejszym ubarwieniem ciała oraz brakiem ciemnego kreskowania po bokach ciała.

Wstępuje wyspowo we wschodnich Niemczech, w Polsce, na Litwie, Białorusi i Ukrainie. Na wielu obszarach dawnego występowania prawdopodobnie już wymarła. Nie jest już spotykana na Węgrzech i w środkowej Rosji. Na zimowiska odlatuje do Senegalu, Mauretanii i Mali.

Zamieszkuje nizinne tereny podmokłe. Preferuje rozległe obszary płytkich zbiorników wodnych porośnięte niską roślinnością. Na zimowiskach przebywa na podobnych terenach – głównie nadbrzeżnych trzcinowiskach.

Gnieździ się na podłożu, nad ziemią bądź wodą, w roślinności. Gniazdo zbudowane (przez samicę) jest z traw, łodyg, liści. Przystępuje do jednego bądź dwóch lęgów w roku. Samica składa od 4 do 6 brązowawych jaj. Czas wysiadywania (przez samicę) wynosi około dwóch tygodni. Po 16-17 dniach młode opuszczają gniazdo. Usamodzielniają się po trzech tygodniach. Opiekę nad potomstwem pełni tylko samica.

Pożywia się zwierzętami bezkręgowymi (w jej diecie dominują owady oraz ich larwy, pajęczaki). Pokarm zbiera z ziemi.